Zainspirowany tym projektem:

http://www.edw.com.pl/pdf/K06/40_06c.pdf

Postanowiłem samemu wyskrobać coś bardziej czułego, o większej powierzchni
zbierającej światło.
W rzeczywistości działa to zarówno w paśmie widzialnym jak i podczerwieni.

Jako odbiornika - zamiast fotodiody - użyłem monokrystalicznego panelu
słonecznego o mocy 30 W.
(wcześniej baterii słonecznej z lampy ogrodowej, ale postanowiłem zwiększyć
czułość).
Jego wyjście połączyłem z wejściem wzmacniacza "jabel J-67".
We wzmacniaczu tym zrobiłem regulację wzmocnienia,
poprzez wymianę R2 na potencjometr 1k? wraz z szeregowo podłączonym
rezystorem 10?.
Wyjście wzmacniacza połączyłem z wejściem mikrofonowym dyktafonu, skutkiem
czego
układ jest bardzo czuły.
i oto efekt:

Te "pykanie" to migające światła przelatującego samolotu, co świadczy o
duzej czułości "mikrofonu".
Przypuszczam że w nocy na wolnej przestrzeni i z dala od cywilizacji
słyszałby pilota od TV z conajmniej z kilometra.

Nie uruchamiajcie tego w dzień, ani przy włączonym świetle, no chyba że bez
wzmacniacza lub na bardzo małym ogniwie słonecznym, bo daje po uszach.

Na w miarę czystym rozgwieżdżonym nocnym niebie (las, kilka km od
najbliższych świateł cywilizacyjnych) dominuje ton 300Hz i nie wiem skąd
się on bierze i czemu akurat taka częstotliwość.

Ten sygnał nie jest lokalny ani tymczasowy, bo sprawdzałem w kilku
miejscach odległych od siebie o kilka km.
i w odstępie kilku dni.

Czy próbowaliście przeprowadzać takie "nasłuchy" nocnego nieba?

Dołączam nagranie i zrzut z analizatora widma.

Sieć energetyczna ma 50Hz, co powoduje że wszelkie lampy wyładowcze
"migocą" w częstotliwości 100Hz (dwie połówki okresu).

Skąd w takim razie bierze się te 300Hz i harmoniczna 600Hz, a na 200 i
400Hz cisza?

Próba wygenerowania takiego widma przy użyciu 3 faz i neonówek - nie
przyniosał efektu, zawsze pojawiało sie też 200Hz.

nagranie:

http://speedy.sh/TVQvC/VN680129.WMA

widmo:

http://obrazki.elektroda.pl/4749804600_1327610875.jp
g