Aha, i już NAPRAWDĘ ostatnie zdanie, słowo !

Otóż, czasem słyszy się natępujące sformułowanie (i tutaj też padło), że
"wierzący potrzebując oparcia w wierze, bo to im ułatwia życie i zdejmuje z
nich odpowiedzialność. To Ci, którzy sami sobie nie radzą".
Hm, i to jest jeden z bardziej oklepanych poglądów (ale przyznaję, sam tak
kiedyś twierdziłem :)

No ale właściwie, to akurat jest dość odwrotnie trochę :)
Taki ateista to może sobie robić co mu się żywnie podoba, gdyż - odpowiada
jedynie przed sobą samym. Ani tutaj ani nigdzie indziej (w sensie "w
zaświatach") nikt go "palcem nie tknie" bo żadnych "zaświatów" nie ma.
Czyli - hulaj dusza.

A takie biedny wierzący - to może albo bać się Pana Boga, albo wierzyć że po
śmierci pójdzie się smażyć w smole, albo w - najlepszym przypadku - urodzi
się znowi jako karaluch. Czy to takie wygodne jest ? Hm...No nie bardzo :)

A co do tego radzenia sobie - fakt, niektórzy "wierzący" pewnie powiedzą, że
wszystko co ich spotyka (zwłaszcza złego) to "kara Boża" . tudzież, palec
Boży itp.
I oni sami niczemu nie są winni. Osobiście się zastanawiam, po kiego diabła
Bóg ( takie zestawienie mi wyszło :), umiejscowił ich na tej Ziemi, skoro są
tak samo samodzielni jak wąskotorówka, i skoro nie tyle podejmują swoje
osobiste wybory, a raczej jadą przez życie po szynach ułożonych przez Siłę
(Naj)Wyższą ?
Takiej koncepcji sensu istnienia nie bardzo rozumiem :)

Chcę przez to powiedzieć, że tzw "wiara" życie tyleż ułatwia co utrudnia (to
trochę uproszczenie jest rzecz jasna) , i że wierzący niestety muszą sobie
radzić dokładnie tak samo jak ateiści... taki pech :)

pozdr.