On Tue, 01 Mar 2011 09:22:45 +0100, Paweł Kierski wrote:

> W dniu 2011-03-01 08:54, Michal Kleczek pisze:
>> On Mon, 28 Feb 2011 18:14:56 +0100, Paweł Kierski wrote:
>>
>>> W dniu 2011-02-28 16:53, A.L. pisze:
>>> [...]
>>>>>> Co to jest "styl zachodni"?...
>>>>>
>>>>> W tym wypadku - uznawanie, że bardzo wyraźnie wyartykułowane
>>>>> stanowisko oznacza to, co oznacza, a nie piętnasty blef, bo
>>>>> ważniejsza jest zasada "bez targowania nie ma interesów".
>>>>
>>>> Ale to wlasnei tak jest. Sam sie targowalem ostro pare razy
>>>
>>> W takim razie sprawa nie do rozstrzygnięcia, bo zależna od osobistych
>>> preferencji w komunikacji i negocjacji. Dla mnie ideałem jest
>>> napisanie na karteczkach: pracodawca - maksimum, pracownik - minimum.
>>> Na trzy-cztery wykładamy na stół. Jak maksimum jest większe od
>>> minimum, to bierzemy średnią i wpisujemy do umowy, a jak nie -
>>> rozchodzimy się do swoich zajęć.
>>
>> Gdzies tu wyczuwam brak zrozumienia powodow, dla ktorych ludzie
>> negocjuja i celow, jakie chca dzieki negocjacjom osiagnac - przeciez
>> strony nie sa zainteresowane osiagnieciem kompromisu tylko
>> maksymalizacja _swoich_ _wlasnych_ zyskow.
>
> Ja widzę to tak - maksymalizacja zysków jest możliwa między minimum a
> maksimum. Przy rozejściu się oczekiwań transakcja nie powinna w ogóle
> dość do skutku. Z drugiej strony - zbyt duże rozejście się wyjściowych
> pozycji może doprowadzić do sytuacji, gdy obustronnie korzystna
> transakcja nie dochodzi do skutku.
[ciach]
>
> Cóż - mam inne preferencje 8-) Tak - zależy mi jednocześnie na
> maksymalizacji zysków i szybkim zakończeniu. Nie czuję funu w targowaniu
> się (wolę ten czas poświęcić na realną pracę), a swoje minimum znam.
> Pozostaje tylko dać znać drugiej stronie, że moje stanowisko jest twarde
> z definicji i już.
>
> Taka procedura, jak podałem wcześniej jest po prostu doprowadzeniem do
> maksimum sytuacji z twardymi stanowiskami i szybkością negocjacji.
>

Taka procedura nie rozwiazuje niczego, bo podanie wyjsciowych stanowisk
negocjacyjnych rowniez stanowi element negocjacji. Innymi slowy
pracodawca moze uzyskac od ciebie wiecej _celowo_ zanizajac maksymalna
kwote jaka jest w stanie zaplacic. Kwote wyjsciowa oczywiscie wyliczy
biorac pod uwage ryzyko przelicytowania (czyli zerwania negocjacji).
Kluczem jest tu oczywiscie sposob szacowania tego ryzyka, a co za tym
idzie - skrotowo - ilosc informacji dostepnych stronom. Problem polega na
tym, ze zadna ze stron _nigdy_ nie ma 100% pewnosci posiadania wszystkich
informacji na temat pozycji drugiej strony.

[ciach]
>
> Nie uzyska nic, poniżej mojego minimum. Jasne - może się cieszyć, że
> osiągnął co się dało, bo zbliżył się do mojego minimum. Tyle, że moje
> minimum jest odpowiednio wysokie.

Ale mowimy o twoim minimum rzeczywistym, czy podanym w negocjacjach?
Jesli podajesz rzeczywiste minimum to sam sie stawiasz na gorszej pozycji
wyjsciowej w negocjacjach.
Jesli podajesz wyzsza kwote niz rzeczywiste minimum, to na dzien dobry
rezygnujesz z idei, ktora proponujesz. Innymi slowy propozycja sposobu
negocjacji jest po prostu trikiem negocjacyjnym... Sprytnie :) (ale nie
tak bardzo - sztuka negocjacji rozwija sie od kilku tysiacleci i nie
takie rzeczy ludzie wymyslili).

Reasumujac - chodzi mi o to, ze negocjacji (czyli inaczej tzw. "gry
rynkowej") po prostu nie da sie uniknac bo one wynikaja z fundamentalnej
cechy przyrody - niepelnego dostepu do informacji.
Wydaje mi sie, ze lepiej zarabiaja ci, ktorzy sobie z tego zdaja sprawe
(fakt ze informatycy - to nie jest osobista uwaga, a raczej prywatna
ogolna obserwacja - najczesciej z jakiegos powodu w takich oczywistych
"zyciowych" sprawach zdaja sie byc zupelnie jak dzieci we mgle)

--
Michal