"Bartosz Mierzwiak" <b...@w...pl> wrote:

[...]
> Eee... to ja myślałem że skoro tak promujesz tą tezę o ogromnym
> wpływie pracy matrycy przy kadrowaniu na końcowe zdjęcie to
> masz na to jakieś niezbite dowody.


Bądźmy ściśli: nigdzie nie wspominałem o OGROMNYM wpływie na zwykłe
kadrowanie. :)

Ale domyślam się, skąd ten błąd: ostatnio popularyzuję to
zagadnienie, wspomniałem o nim przy kilku okazjach, ale ilość wzmianek
sama z siebie nie przechodzi w jakość i nie znaczy, że problem stał się
OGROMNY. Po prostu uczulam na zjawisko.

A skąd ten kaganek oświaty? Ano wreszcie zaczyna się pojawiać duży
wybór mirrorlesów, są jakieś sensowne szkła do nich, z luster
praktycznie wycofali się już Olympus, Panasonic, Samsung i Sony, na
grupie (powiedzmy w tej chwili jeszcze pół na pół) zaczyna dominować
przekonanie o ich świetlanej przyszłości, no i pojawiają się
stwierdzenia w rodzaju: "żadnych wad luster, same zalety!" No to
przypominam, że rzeczywistość praktycznie nigdy nie jest tak
jednowymiarowa i mamy coś za coś.

Sam też najchętniej wszedłbym już w konstrukcję w rodzaju Panasa GHx
(tylko, że z większą matrycą i fajniejszymi zoomami. ;) Natomiast
SLT-y przekreśliłem od razu na starcie, więc patrzę na nie jedynie jako
na swoistą ciekawostkę.




A zresztą i teza, z którą polemizuję jest błędna jeszcze w jednej
rzeczy! Póki sam nie zacząłem pisać o wpływie kadrowania live w
mirrorlesach na poziom szumów, był to temat praktycznie nieobecny w
sieci. No i w końcu wciąż jestem jedynym znanym mi człowiekiem, który na
poparcie tej hipotezy wykonał badania naukowe i teraz ma wreszcie na to
niezbite dowody. Sprawdzone w praktyce! ;-)

Myślałem, że posiadacze tego rodzaju sprzętu natychmiast
i gremialnie rzucą się do testowania swoich aparatów. ;)




Jak już pisałem: max ISO, słabe światło, manualna ekspozycja -2EV, statyw.

1. Zdjęcie kontrolne na starcie.

2. X minut kadrowania z podglądem na żywo (5-10 minut to
odpowiednik superstarannych kadrowań ze statywu, pracy seriami bez
wyłączania aparatu, pracy w trybie sesji portretowej); natomiast czasy
dłuższe, to już badanie ekstremów (prawdopodobnie co jakiś czas trzeba
będzie coś pyknąć w aparacie, żeby się nie uśpił).

3. Zdjęcie kontrolne na koniec.

Dla wzmocnienia efektu obydwa zdjęcia można potraktować autolevelingiem.




Mnie kilka lat temu, na kompaktach, udało się uzyskać wyraźne
wyżarcia obrazu po brzegach, łukowate na dłuższym boku
i superzaszumienie w środku (trudno teraz powiedzieć, czy szum
stanowił ponad 50% powierzchni, ale prawie na pewno tak).




> nie wiesz co piszesz... i mamy kolejny internetowy problem wyssany z
> palca. :)


Jednak nie. Wyjaśniłem już powyżej. :)


pozdrawiam

Mariusz [mr.]