Tomasz Szczesniak pisze:

> Ale i baterie anodowe były wielkości cegłuy albo i więcej, więc
> pojemność też była większa.

Ale i technologia w jakiej zostały wykonane miała bliżej do ogniwa Volty
niż do rozwiązań stosowanych obecnie. ;) Tak można wyliczać. W każdym
razie nie sądzę, żeby nowiuteńkie baterie padły zaraz po uruchomieniu
odbiornika.


> Teoretycznie od każdego. W praktyce i 200V ci kzapewwne krzywdy nie zrobi,
> bo prąd musi płynąć od punktu A do B, na samnych słuchawkach jest
> niewielkie napięcie.

Nie przesadzajmy z tym "każdym". Bateryjka 9V przyłożona do języka jakoś
nie zabija. ;) Mówimy tutaj o próbach z napięciem anodowym z kilku
paluszków 12V. Czyli zapewne jakieś 36-48V. Chciałbym tylko ustalić czy
faktycznie w tym wypadku warto podnosić alarm.
W przypadku odbiornika zasilanego z sieci i pełnego napięcia na anodzie
(takiego jak w karcie katalogowej lampy) faktycznie dałbym
transformator. Tyle tylko, że w takiej konstrukcji dałbym zwyczajnie
lampę głośnikową i głośnik, nie bawiłbym się w słuchawki. ;)



> Reostat żarzenia był tylko w bardzo wczesnych odbiornikach, generalnie
> w tych z żarzeniem czysto wolframowym, w późniejszych był stosowany
> tylko siłą rozpędu. W jednoobwodówce nie możesz zastosować regulacji
> wzmocnienia w.cz., bo nie masz wzmacniacza w.cz. :) Regulację siły głosu
> dokonuwało się pokr?łem reakcji i sprzęzenia obwodów wejściowych z
> anteną.

A regulacja reakcji nie przekłada się przypadkiem na wzmocnienie w.cz.
na tej lampie? ;)
Może źle się wyraziłem. W każdym razie tak to było rozwiązane w owych
odbiornikach - osobnego pokrętła dla regulacji głośności nie było.
Chciało się żeby radio grało ciszej? Przykręcało się kondensator reakcji
albo oddalało cewkę reakcyjną od zespołu cewek obwodu rezonansowego.