On 17 Maj, 19:32, "P...@A...PL" <P...@A...PL> wrote:
> Wspomniane oprogramowanie nie zawiera w sobie żadnych cudownych
> niezwykłości. Mechanizm iteracyjny znany jest od lat, ale stosowany
> rzadko. Przyczyny są banalne. Na rynku profesjonalnym zapanowało
> dołączanie  "w kolejkę cmm" dodatkowego liku Lab/Lab. Pionierem było
> GMG, które chyba pierwsze sprzedawało dedykowane zestawy RIP,
> drukarka, materiały eksploatacyjne i gotowe profile. Klient
> posiadający spektrofotometr mierzył odstępstwa wynikowej konwersji od
> ideału a oprogramowanie tworzyło słynną "linearyzację 3D" jak nazwano
> ów link lab/lab.  Okazało się to na tyle praktyczne, że w ślady poszło
> też popularne u nas EFI czy CGS (w najwyższej wersji) Jakość tego jest
> już na tyle dostateczna, że mało kto będzie zawracał sobie głowę czymś
> dokładniejszym. Aczkolwiek w EFI jest też opcja iteracyjnego
> generowania profilu, w pełnej wersji programu. W pozostałych mamy
> tylko "optymalizację" czyli link Lab/Lab.
>
> Iteracja w wykonaniu wspomnianego produktu XRite'a ma inny cel.
> Korporacja ta chce zarabiać pieniądze, rynek profesjonalny jest płytki
> więc próbuje ona stworzyć nowy segment klientów - zaawansowanych
> amatorów. Do nich kierowana jest oferta Color Munki czy nowego
> "rewelacyjnego" kolorymetru dla projektantów, którym podobno można
> zmierzyć dywan, kanapę a nawet majtki. Zadaniem iteracyjnego podejścia
> we wspomianym sofcie jest możliwość stworzenia w miarę poprawnego
> profilu przy minimalnej ilości pól pomiarowych. Właśnie coś dla
> amatorów. Mierzy się relatywnie mało pól, ale przy dobrej linearyzacji
> osiąga dokłądnośc czasem taką jak w poważniejszych systemach. I trochę
> taniej. Ale nawet przy dobrej linearyzacji uzyskiwany profil może mieć
> dużo "niezbadanych dziur"
>
> Trzeba jednak mieć świadomość, że są to rozwiązania NIESKALOWALNE.
> Wejście na poziom profesjonalny będzie wymagało zakupu nowego systemu
> całkowicie od zera. Kogoś kto pozostanie przy "zaawansowanym
> amatorstwie" to nie zaboli, ale w poważniejszej poligrafi jest to
> zakup niecelowy - ślepa uliczka.
>
> A teraz proponuję praktyczne doświadczenie z iteracją. Metoda ta daje
> bardzo dobre wyniki. Stosuję ją w różnych drukarniach dla ominięcia
> problemu kiepskiego proofa. Okazuje się bowiem najczęściej, że dobrze
> wyposażona i utrzymana maszyna po standaryzacji jest bliższa ideałowi
> normy niż przeciętne "zzieleniałe" EFI. Polecam wydrukować na EFI
> dobrze półtonalny obraz z grayscali i porównać odcień z czystą czernią
> realnego nakładu. Owo zniekształcenie przekłada się też na kolory
> szaroniebieskie, szarofioletowe, daje to złudzenie, że przyrost
> magenty na maszynie jest za wysoki, a to nie musi prawda. Przy
> rozległych "firmowych" aplach może to uprzykrzyć narząd.
>
> Aby wyniki były dobre, trzeba używać dobrej klasy papieru bez
> wybielaczy. Powszechny EFI Graviure jest niestety taki sobie choć
> ceniony za sztywność. Przy nim trzeba użyć iOne z odcięciem UV. Filtr
> UV od spectroscana jest zbyt radykalny i nie warto z nim startować.
>
> Pierwszy krok to linearyzacja urządzenia i wygenerowanie normalnego
> profilu. Drugi to konwersja nim standardowego targetu ECI w trybie
> tekstowym. Profil ten jest jednocześnie wejściowym i docelowym, tryb
> absolutny. Cierpliwi mogą zrobić to na tifie w fotoszopie, ale
> spisywanie wartości pól do excela to prawdziwa próba charakteru.
> Otrzymany plik txt sklejamy w arkuszu ze "zwykłym" ECI i generujemy
> target tif do posiadanego urządzenia. Mierzymy to, generujemy profil
> na takich samych parametrach separacji (polecam G4, start K zero i
> sumę wynikającą z balansowania).  Otrzymany profil oprócz
> standardowych punktów zawiera masę dodatkowej informacji o realnie
> zastosowanym algorytmie separacji. Interpolacja będzie dokładniejsza.
>
> Metoda ta na papierze bez wybielaczy lub przy zastosowaniu iOne z
> odcięciem UV pozwala na natychmiastowe uzyskanie szarości bez
> podbarwień w całym zakresie. Prawdziwy wypas a raczej absolutna
> pewność to zastosowanie zamiast ECI jakiegoś szerszego targetu. Sam
> używam własnego o 3 tys pól. Razem daje to ok 6 tys i godzinę machania
> ręką w przypadku zwykłego iOne. Ale wynik jest ciekawy. Tyle, że kto
> się będzie w to bawił na co dzień w realiach naszego DTP?
>
> Warto dodać, że podchodzenie do takiej dokładności wymaga bardzo
> dobrego podsysania papieru, jeśli idzie on z rolki. Każe wygięcie
> wynikające z "naplucia" na podłoże dużej ilości wody zniekształca
> uzyskiwany kolor. Wartało by więc robić kilka różnie zorientowanych
> wydruków i uśredniać. W ten sposób uganianie się za ideałem zaczyna
> przypominać cyrk a nie normalną pracę. Mimo wszystko jeśli ktoś
> zajmuje się kalibracją na poważnie to z samej ciekawości może
> spróbować.

Tak jeszcze tytułem ciekawostki odnośnie rozważań nt. iteracji -
plotka głosi, że nazwa nowego produktu nie jest przypadkowa. Ponoć po
wchłonięciu Monaco przez XRite autorzy Monaco Profilera raźno wzięli
się do roboty i nowy produkt ma być właśnie głównie owocem ich pracy.
Znalazło się w nim pewnie sporo DNA PM, ale głównie ma toto podobno
bazować na MP, a tam również jak pamiętamy mieliśmy już dawno temu
doczynienia doczynienia z iteracją.

Naturalnie X-Rite na wstępie wykorzystał nowinkę do zarabiania kasy na
fotografach - oprogramowanie ColorMunki wykorzystuje właśnie silnik
wykastrowanego i1profilera, podobnie jak to miało miejsce w przypadku
i1matcha, bazującego na ProfileMakerze.