Pan Paweł Pawłowicz napisał:

>>> Pytanie o kąty przecinanie się elektronów w ruchu po prostu nie
>>> ma sensu w świetle teorii kwantowej. Kształty orbitali można
>>> policzyć, ale nie są one kuliste, więc pytanie o odległości też
>>> nie bardzo ma sens.
>>
>> W świetle teorii wszystko może mieć sens. Wystarczy ją dobrze opisać,
>> mając przy tym baczenie na wyobraźnię i sprawy praktyczne przy używaniu
>> owej teorii. Przy teoretyzowaniu na temat kwarków opisuje się ich barwy
>> i zapachy, przygląda im się dobrze, patrząc który bardziej powabny.
>
> Bardzo dobrze wiesz, że to tylko nazwy.
>
>> Teoretycznie do teorii kwantowej można dodać jeszcze bardziej
>> abstrakcyjne pojęcia -- na przykład kąty i odległości, które by
>> były, gdyby tak było (ha, ha!), że jakaś mała kuleczka zapindala
>> wokół gronka większych kuleczek.
>
> I tu również wiesz, że żadna kuleczka nie zapindala. Rozważania "gdyby
> babka miała wąsy..." nie mają sensu. Możemy zdefiniować pćmy i murkwie,
> ale przyjdzie pan Ockham i włączy maszynę do robienia wszystkiego na N,
> niejaki Trurl mu ją zrobił.

A nade wszystko wiem co to jest "model". I w związku z tym powziąłem
pewne obserwacje, które wyżej starałem się opisać. Ale może nie dość
jasno, więc zacznę jeszcze raz. Nikt nie lata z brzytwą za modelarzem,
który upodobał sobie zapachy i kolory, czy choćby pćmy i murkwie oraz
kambuzle, a teraz bierze je do modelowania. Będą za to zachwyty, jaka
piękna teoria z jakże oryginalną terminologią. Ale gdy ktoś mówi o
zapindalającej kuleczce (wiedząc, że jej nie ma), to jakby opowiadał
o planetach krążących po epicyklach wokół Ziemi. Wstecznik i zaprzaniec,
który nie dorósł do współczesnej nauki. Ciemnota jednym słowem.

Jestem przekonany, że większość oświeconych tak rozumie współczesny
stan wiedzy, że orbitale w kształcie kiełbasek w atomie SĄ, a kuleczek
na kołowych orbitach NIE MA. No i nachodzi mnie przy tym myśl taka, że
nic ich nie różni od średniowiecznych badaczy, którzy wierzyli w realne
istnienie kryształowych sfer niebieskich.

--
Jarek