W dniu 2012-12-26 00:34, J.F. pisze:
> Ale w laserze tak nie doprowadzisz, chyba ze z dokladnoscia
> interferometryczna.
>
> No owszem, mozna wyslac troche impulsow z pewna czestotliwoscia, potem
> polaczyc odbiornik z modulatorem, poczekac az sie ustabilizuje
> czestotliwosc, potem wypuscic inna serie, i liczyc na to ze opoznienia w
> torze sprzezenia sa takie same ... sprobowac mozna ..

Próbuję sobie od jakiegoś czasu przypomnieć dokładniej, o co tam
chodziło, i jakoś nie mogę natrafić na żadne sensowne opisy. Fakt, że
jakoś specjalnie mi nie zależy, ale denerwuje, że nie pamiętam.
Mocno wydaje mi się, że pracowało się na częstotliwościach modulujących
(dość oczywiste), tylko nie bardzo pamiętam, na czym to niby miało
polegać. Miała to być modulacja (AM/FM? chyba jednak AM) impulsów
(sinusem) i praca na sygnale zdemodulowanym.
Na pewno nie rozpatrywaliśmy tego tematu na poziomie impulsów lasera.
Aha, określenie "fala stojąca" może nie jest faktycznie najlepsze, ale
chodziło o falę odbitą od celu i złapanie minimum po zmieszaniu z falą
nadawaną (czy raczej modulującą). W tym sensie metoda jest podobna do
wspomnianej przez Ciebie.
Pomiar miał się odbywać tak, że najpierw trzeba było złapać pierwsze
zero (węzeł), co dawało największą wartość pomiaru, potem kolejne dające
większe dokładności itd. Z tego dawało się złożyć wartość mierzoną i
uzyskać dobrą dokładność. Sam czas pomiaru nie był bardzo krótki właśnie
ze względu na konieczność "złapania" kolejnych wartości.

> Ale tu mamy 2mm w kieszonkowym urzadzeniu. 12ps, albo jak kto woli 75GHz.
> Nie mowie ze tyle musi tam drgac, ale daje pojecie o skali trudnosci.
> To nawet trudno wygenerowac impuls o takim czasie narastania ... choc niby
> wspolczesna technika lasery fs zna.

Pierwsze pytanie na wykładzie nt metody pomiaru i wspomnienie o pomiarze
czasu zakończyło się przywołaniem tego rzędu wielkości i pytaniem: "to
czym to chcecie mierzyć?" Przypomnę: połowa lat osiemdziesiątych w Polsce.

Pozdrawiam

DD