> 226 to inna bajka :)
>
> Pierwsze i ostatnie mówią, jak dla mnie,
> o niespełnionych marzeniach, z dzieciństwa...
>
> Pierwsze o marzeniach rodziców,
> Ostatnie o marzeniach dziecka...
>
> Dopełniają się.
>

ja to widzę trochę inaczej ...

* * *
Co do pierwszego to klucze według mnie są takie:
- aktrostwo
- sława
- garderoba
- lustro
- spojrzenie dziewczynki na samą siebie
- marzenia
- dwa światy: lustro i rzeczywistość
- dwa światy: film/teatr i zwykłe życie

Analogia z klasyki (W. Eugen Smith)
http://tnij.com/W_E_Smith_Chaplin546
lub sam obrazek
http://tbn0.google.com/hosted/images/c?q=ad575fccf43
568a6_landing
* * *
To ostatnie ma według mnie zupełnie inny charakter. Nie ma w nim
takich przemyśleń. W ostatnim chodzi wyłącznie o geometrię, przypadek
i kompozycję. Uzasadnienie jest takie ... Trzeba pomyśleć jak to
zdjęcie było kadrowane. Jeżeli zasłonić postać chłopca to kompozycja
się sypie. Bez chłopca należałoby skadrować schnące pranie centralnie
(w pionie i w poziomie). I taki też był pierwszy zamysł. Jednak wtedy
mamy zdjęcie pt. schnące gacie i koszule. Żeby dodać trochę smaczku
opuszczamy wzrok i wkomponowujemy w kadr trójkąt z linii betonowego
chodnika. Prosi się samo, żeby dolny wierzchołek trójkąta ustawić na
środku kadru. Wtedy pojawia się niezdecydowanie. To już nie są tylko
schnące gacie bo pojawia się geometria, symetria. Z lewej strony jest
jakby pusto. Owszem, czarne drzwi z lewej równoważą (nawet lekko
przeważają) jasne pranie z prawej, całość jest podparta trójkątem ale
jest trochę pusto i martwo, brakuje kropki nad "i". W tym momencie
pojawia się chłopiec i pstryk. Sylwetka człowieka w kadrze, choćby
najmniejsza, zaczyna dominować. Chłopiec jest ubrany jasno, równoważy
zbyt ciemne drzwi. Odciąga uwagę od dominującego prania. Nadaje pełną
równowagę kompozycji. Na koniec, stabilność kompozycji zaczyna
podświadomie kontrastować z jej nieuchronnym upadkiem, gdyż postać
chłopca jest czymś ulotnym.

Nie jestem całkiem zadowolony z tej fotki bo chłopiec powinien mieć
swoją lewą nogę cofniętą (teraz ta noga już jest lekko z przodu ...
zaspałem). Wtedy byłby wyraźniej widoczny krok (znowu kontrast bo krok
to ruch ale pozycja w rozkroku jest stabilna). Dodatkowo chłopiec
stałby na granicy światła i cienia a tak jest już za tą granicą. Jest
lekkie niezdecydowanie. Ale ujdzie w tłumie ;)

Analogia z klasyki (H. Cartier-Bresson)
http://www.laurencemillergallery.com/Images/hcbresso
n_Bicycle.jpg

* * *
To z parą jest oczywiste, nieśmiertelny temat (choć nie ma pełnej
analogii)
(A. Eisenstadt)
http://www.yale.edu/yale300/democracy/may1text/image
s/Eisenstadt.jp
(R. Doisenau)
http://images.art.com/images/products/large/10041000
/10041176.jpg