> Mój ojciec był prostym robotnikiem w dużym zakładzie (FSO). Więc daruj
> sobie to pierdolamento. Opowiadaj dzieciom, jak fajnie było w PRL.

I dodam - można by szukać dobrych stron PRL, mówiąc np. że mój
ojciec-robotnik, nie w PZPR (proponowali mu, ale odmówił) mógł sobie
niby pozwolić, żeby żona nie pracowała. Więc matkę zawsze miałem w domu.

Dziś pracuję i ja i żona. Więc "niby" takiej wygody nie mam.
Tylko, że prawda jest taka, że gdyby się zgodzić na taki poziom życia
jak w PRL - czyli syf i nędzą, to przecież mógłbym spokojnie.

Tyle, że mnie ten "poziom" nie odpowiada. I to wymaga większego
zapierdalania. Że oczywiście mile wspominam tamte czasy ?
Pewnie, byłem młody.
No ale pamiętam, co mogłem zrobić z tych rzeczy, które chciałem.
I to się zamyka w słówku "gówno", bo co można robić w kraju, w którym
kupienie czegokolwiek jest niemożliwością ?

Pamiętam, jak razem z ojcem staliśmy po nocach przed sklepem, żeby kupić
wymarzone przeze mnie organy "student". Albo jak ojciec stał w kolejkach
po pralkę czy lodówkę. A kiedy w roku bodajże 90 czy 89 pojechałem z
wycieczką szkolną do Finlandi, to mogliśmy przez szybę pooglądać ten
dobrobyt "kapitalistyczny".
Który dzisiaj mam 50m od domu.

Więc - każdy kto mi będzie opowiadał o "cudach PRL" niech ochoczo
spierdala w podskokach. I się zapisze do ZSMP o ile jeszcze istnieje.