W dniu 2014-08-22 20:04, Piotr Gałka pisze:

> Dla mnie sprzeczna ze sztuką jest płytka jednowarstwowa.

Tak, wiem. Jednak tego nie obejdę w warunkach amatorskich. To znaczy od
biedy jeszcze mógłbym próbować z płytką dwustronną, ale póki co trzymam
się jednostronnych - jak na razie moje projekty nie wymagają jeszcze
stosowania kynarowej plątaniny po stronie elementów. ;)

Swoje płytki wykonuję samodzielnie, za pomocą termotransferu. Wiem, że
zaraz pewnie ktoś stwierdzi, że nie warto, że lepiej zamówić od razu 10
sztuk w firmie, płacąc za to kilkaset złotych... Moim zdaniem jednak nie
jest to opłacalne, gdy mowa o amatorsko składanym urządzeniu, które
powstaje na własne potrzeby, w celach edukacyjnych albo po prostu "dla
frajdy".

W tym przypadku chciałem po raz kolejny sprawdzić granice możliwości
termotransferu. Udawało mi się już zejść z grubością ścieżki do 10
milsów, ale były to pojedyncze przypadki. Zastosowanie układu W5100
wymusza zastosowanie ich w większej ilości, w odstępach wynoszących
około 6 milsów. Zobaczymy jak laminator i wytrawiarka sobie poradzą. ;)

Jeśli będą problemy, przerzucę się na W5500, który ma nieco uproszczoną
aplikację (brak magistrali równoległej), mniej pinów i nie wymaga tak
wąskich ścieżek. Jednak mam pod ręką kilka sztuk W5100 i w miarę
możliwości chciałbym je do czegoś wykorzystać.


Tak swoją drogą kiedyś udało mi się uzyskać ścieżkę o szerokości 5
milsów, jednak była to tylko "obwódka" wyznaczająca miejsce cięcia. Co
nie zmienia faktu, że wyszła całkiem ładnie, przetrwała cynowanie stopem
Lichtenberga i zachowała ciągłość. Może kiedyś sprawdzę, czy da się
uzyskać powtarzalne ścieżki sygnałowe o takiej grubości za pomocą
termotransferu. ;)