Cześć wszystkim

adam napisał(a):
[...]
>
> Na mnie co innego zrobiło jakis czas temu wrażenie. Był to opis
> "dystrybutorów" napojów w bodaj nowozelandzkich górach. Mają one postać
> pojemnika z napojami i puszki na pieniądze bez żadnego nadzoru i
> mechanizmu warunkującego konsumpcję uiszczeniem zapłaty. Po prostu
> idziesz sobie, wrzucasz pieniążek i bierzesz puszkę. Podobno działa to
> idealnie - w sensie finansowym, ergo i logistycznym bo komuś po prostu
> opłaca się uzupełniać zasoby.
>


W książce "Freakomia" jest opisana historia przedsiębiorcy, który w USA
dostarczał na tej zasadzie bajgle z twarożkiem do firm.
Ustawiał koszyk i miseczkę na pieniądze na korytarzu, a jeśli uzysk
spadał poniżej IIRC 90%, zabierał się.

Zebrał liczne dane z wielu firm, bo interes kręcił się długie lata. Nie
pamiętam szczegółowych wyników, w każdym razie odsetek bajgli zjadanych
bez zapłaty był znacznie większy na piętrach dla wyższego kierownictwa.

A tak bliżej geograficznie - w ten sposób sprzedawano bilety w Berlinie
(stolicy NRD) i w Moskwie.
Jedynym utrudnieniem było to, że gdy wyjmował bilet, jego wrzutka była
dokładnie widoczna w specjalnym okienku, więc wszyscy widzieli, czy
delikwent wrzucił monetę czy guzik.


--
Pozdrowienia
Janek (sygnaturka zastępcza)