On Thu, 20 Sep 2018 11:30:28 +0200, Jarosław Sokołowski wrote:
> Ze dwadzieścia lat temu zanosiłem do naświetlarni postscriptowej
> książkę. Taka cegła, z tysiąc stron. Pytali mnie ludzie z obsługi, na
> czym przyniosę -- goły twardy dysk (taka była wtedy moda), jakiś
> zipdrive czy też inny magnetooptyk. Mówię im, że nośnik zwyczajny,
> trzyipółcalowy. A oni od razu -- to ile tych dyskietek będzie, chyba
> cały worek. Była jedna. I chyba się na niej nawet kopia zapasowa
> zmieściła.

20 lat temu to mniej więcej okres kiedy IT zaczęło się psuć. Tzn.
programiści rozleniwiać, bo megaherców i megabajtów przybyło na tyle, że
nie trzeba było już głowić się zanadto nad skutecznością czegokolwiek,
tylko trzaskać programy aby szybko oddać, aby jakoś działało.

Swoją drogą, 1000 str. na dyskietce to już mocno górna granica. Zwyczajny
("znormalizowany") maszynopis to 1800 znaków na stronę. Przyjmując 1 znak
= 1 bajt (w 1996 kodowanie książki pewno było w jakimś Latin II) i narzut
PS rzędu 5% wychodzi maks. jakieś 800 stron na nośniku 3.5" DS HD. Na
backup już miejsca nie starczy. Chyba że książka zostało uprzednio
potraktowana jakimś pkzipem lub innym arjem.

Mateusz