"JD" <j...@g...com> wrote:

[...]
> Ale ja czuję prawie fizyczny ból z braku przy sobie czegokolwiek do
> uwieczniania obrazów, kiedy pewnego dnia ok. roku 2002 albo 2003 nad
> Warszawą przelatywało stado chmur rzadko spotykanych w naszej części
> świata, o takie
> http://www.twojapogoda.pl/wiadomosci/113238,wieczorn
a-gloria-na-plazy-w-gaskach
>
>
> zanim dotarłem do domu, do kliszaka przeleciały.
>
> Dzisiaj z komórką w kieszeni byłby ślad po tym.


Ha, ha, pewnie każdy fotografujący ma w pamięci coś takiego... :D

Oczywiście ja też - wyszedłem kiedyś do pobliskiego supermarketu na
późnopopołudniowe zakupy i nawet przez sekundę rozważałem, czy nie
wrzucić aparatu, ale w końcu po co? W trakcie zakupów rozpętała się
burza z piorunami, a jak wychodziłem...

Niemal całe niebo przykryte było prawie czarno-granatową pokrywą
grubych, burzowych chmur, z których jeszcze wypadywała się drobna
mżawka. Niemal całe niebo, bo na horyzoncie, przez wąską szczelinę,
wświecało się pod tę kopułę właśnie zachodzące, pomarańczowe słońce.
W efekcie całe niebo, niemal zenitalnie w poprzek przecinała ogromna
tęcza.

Do tego światło było typowo "magiczne" (jak to bywa przy burzy) -
rozszczepiające się od wewnątrz na tej ciemnej pokrywie, trochę
symulując polara, ale w całkowicie naturalny sposób.

Tęcza to może nie jest fotograficzny samograj (właśnie miałem okazję
to sprawdzić na podwójnej tęczy), ale całe widowisko było wyjątkowo
spektakularne, a nawet nie mogę tego ocenić. :)


pozdrawiam

Mariusz [mr.]