Skleroza... zapomniałem dopisać objaśnienia...

Użytkownik "ACMM-033" <v...@i...pl> napisał w wiadomości
news:n4nl2b$skl$1@node1.news.atman.pl...
>
> Użytkownik "Maciek" <m...@p...com> napisał w wiadomości
> news:566efffc$0$663$65785112@news.neostrada.pl...
> dawała radę. Edziesiątka ciekawie zachowywała się przy interwencji
> telefonistki oferującej rozmowę, o tym pod koniec (1).
...
> Centrale, o pojemności 1800 każda, to szwedzkie AKD791, oparte o wybierak
> kodowy, oraz wybierak krzyżowy dołączający awizo telefonistki. Pewne
> rozwiazania tam zastosowane były genialne (2)
...
> To fabryczsny komputer nie mógł? Yyy... znaczy się, że to nowe, to nie
> tylko system bilingowy, ale i system utrzymania, czy jak mu tam? No,
> wesprzeć technika, aby mu łatwiej szukać było, to chwalebna sprawa! Ech,
> żebyśmy na mojej taki mieli... ale był tam system, który pozwalał (z
> jednym małym wyjątkiem (3)), mając wejście, naciśnięciem klawisza
> wyznaczyć wyjście. Ale

(1) Centrala nie spinała telefonistki z rozmówcami, dawała jej tylko sygnał
oferowania, który wówczas był nadawany w rytmie 50/1950, normalnym swoim
sygnałem.
W stronę abonentów zaś emitowała podobny sygnał, ale chyba jakieś 600-800
Hz, jeśli nie więcej, co śmiesznie brzmiało. Przećwiczyłem to na Piasecznie,
będąc w centrum Warszawy... :) I nie mając stamtąd numeru :)

(2) Centrala ta, była tak urządzona, że gdy wywoływany z zewnątrz abonent
był zajęty, to jeśli było przynajmniej jedno awizo czynne (fizycznie cały
czas, tylko wyłączało się dostępność, jeśli telefonistka np. szła zrobić
siku), abonent wołający dostawał sygnał wolny, na awizo wyskakiwał numer
wołany (jedyną istotną elektroniką była tam maszyna sygnałowa!) i
telefonistka mogła dołączyć się do oczekiwanego połączenia. A wyświetlacz,
to podświetlane kartoniki, fajnie takie zabytkowe wyświetlanie wygląda.
Abonent mógł też oczywiście zadzwonić od razu do telefonistki i poprosić o
połączenie, wtedy wyskakiwał numer linii, z której przyszło wywołanie,
abonent podawał numer i telefonistka łączyła. Jeśli numer był zajęty, a
abonent poprosił, że rozmowa jest pilna, telefonistka jednokrotnym
naciśnięciem przycisku mogła włączyć sie do rozmowy abonenta wołanego i
zaoferować, poinformować, ze np. "czeka abonent z Libii" (naprawdę było
takie wywołanie), jeśli abonent wołany powiedział, ze za chwilę skończy,
niech dzwoniący poczeka, to się odłączała i stosownie informowała abonenta
dzwoniącego. Jeśli abonent wołany zgodził się już zakończyć rozmowę, to nie
musiał robić nic, telefonistka drugim naciśnięciem przycisku odłączała jego
dotychczasowego rozmówcę i przyłączała obecnego dzwoniącego, miał on od razu
połaczoną nową rozmowę, bez odkładania słuchawki. A to wszystko bez żadnego
komputera. Sygnał zajętości miała w rytmie 0.33/0.33, jak ARF102 (której
później przerobiono go na 0.5/0.5), sygnał dzwonienia normalnie, 1/4. Jeśli
czekające połaczenie nie doszło do skutku, to ponownie było wyrzucane na
awizo, telefonistka mogła wtedy poinformować, ze trzeba dalej czekać,
abonent mógł zrezygnować, lub poprosić o zaanonsowanie, ze czeka. Więc
jednokrotne odstawienie go, aby sobie poczekał, nie skutkowało czekaniem
wiecznym, chyba co minutę, dokładnie nie pamiętam, połączenie przypominało
się, że czeka.

(3) Nie pamiętam już, jak to było zrealizowane. Wspomniany wyjątek, to
niemożność, no, raczej trudność, bo mi się udawało... wyznaczenia drugiej
strony, gdzie poszło połaczenie, mierząc z wejścia, do wyjścia na centralę
MN60. Jej cechą było niekiedy dość długie czekanie na rejestr, a jako że
wybieranie było dekadowe, trzeba było jakoś zorganizować, aby moja centrala
wiedziała, kiedy podłączył się rejestr MN60. W tym celu fabrycznie zostały
zmodyfikowane rejestry i wydawanie numeru zaczynały dopiero po otrzymaniu
sygnału po odpowiednim przewodzie. Kluczem problemu było to, że, jako jedyny
kierunek, nie został on zakończony translacjami, tylko wprost z pola
komutacyjnego, wyprowadzony do odpowiednich adapterów (coś w rodzaju
translacji, tylko inaczej działa) na MN60. Adaptery były wykonane w oparciu
o przekaźniki B, znane ze strowgera 32AB. Nie pamiętam, czy zawierały jakąś
elektronikę. Skutkiem tego układu, jak wspomniałem, było nieco
problematyczne wyznaczenie, którym to łaczem wychodzi, nie można było
zarezerwować łacza do badań.

Często się zastanawiałem, jak by realizacja 2 i 3 wyglądała na E10A, o ile
dała by się zrobić. Dopóki MN60 była w ruchu, wszystkie okoliczne E10A
kierowały połaczenia do mnie, a potem już moja centrala sie martwiła o
resztę. Już sobie wyobrażam, jak by wyglądało zestawienie MN60 i E10A, na
pewno dość osobliwie... Potem uruchomiono, obok ACMM E10A, wspierającą moją
centralę, bo się już potężnie zatykała, odjęto nam abonentów podmiejskich,
oraz zaczynających się na 1 i 4, międzynarodowa E10A, ta rzeczywiście była
światowym ewenementem, bo w żadnym innym kraju ten typ centrali nie pracował
w takiej roli, Polacy specjalnie program pod to pisali własny, wymiana
międzycentralowa odbywała się OIDP przez R2, a sygnalizacja pozapasmowa była
w negatywie - jak łacze padało, pozwoliło to od razu wykryć ten fakt.
Normalnie było to możliwe dopiero, gdy centrala chciała zająć takie łącze,
to wywołanie szło na pusto i zwalało. Czasem stacja wzmacniakowa dawała
swoją blokadę, ale czasem nie i było ciekawie, jak jebło nam 3/4 kierunku (a
i cały też potrafił), a wiedziało się dopiero, gdy kontrolki
"niezresetowanych" po próżnym zajęciu łaczy zaczęły migać. Na E10A MNAA fakt
padu łacza znany był od razu, bez zajmowania go pustym połaczeniem.

--
Telespamerzy:
814605413 222768000 616285002 845383900 224093185 896510439 896126048
222478125 222478457 814605444 717857100 222478205 616279900 222478190
616285031 222478041