W dniu 2014-02-18 12:30, Sylwester Łazar pisze:
>> PCB nie nadaje się do lotnictwa. Tak samo zdarzają się błędy przy
>> montażu automatycznym, więc ten rodzaj montażu (i zresztą każdy inny)
>> nie nadaje się do zastosowania w lotnictwie. No i jeszcze zdarza się, że
>> uszkadzają się elementy elektroniczny. To by oznaczało, że urządzenia
>> elektroniczne w ogóle nie nadają się do zastosowań w lotnictwie.
> 1) Przez przypadek wysunąłeś, moim zdaniem całkiem logiczny wniosek.
> Zauważ, że nie tylko Ty wysuwasz taką tezę.

Piszesz jakbyś nie zauważył ironii :)
> Nie sądzę, że jest ona całkowicie urojona.
> Toż przecież nawet na tej grupie są zwolennicy programatorów do pralek
> w wykonaniu silniczka i styków.

No i? Podyskutujemy ponownie o przekaźnikach w przemyśle?

> Dlaczego ELEKTRONICY upierają się, że jest to lepsze do pralek?
> Skoro do pralek może być lepszy element mechaniczny, to
> dlaczego nie w lotnictwie?

Czemu nie?
http://www.izbaskarbow.pl/dawne-sprzety/8-kalkulator
-triumphator

> 2) Ja jestem przeciwnikiem jakichkolwiek styków.
> Uważam, że programator do pralki na stykach jest zły,
> a także technologia NAPYLANYCH PRZELOTEK na PCB.
> 3) Zauważyłem, co napisał kolega, że wielokrotne przelotki minimalizują
> ryzyko.
> Jest to sensowna opcja. Jednak nie kontrolują jej stosowania żadne
> regulacje.

A wiesz jakie regulacje obowiązują w lotnictwie?

> W szczególności nie widziałem, żadnego programu PCB,
> który domyślnie narzuca stosowanie wielokrotnych przelotek.
> W związku z powyższym taka "proteza" jest praktycznie pojęciem martwym
> i niekontrolowanym w żaden sposób po zbudowaniu urządzenia.
> Należałoby się jeszcze zastanowić nad ich liczbą/sygnał.
> Pytanie czy podwójna przelotka/ sygnał załatwia temat.
> Zapewne należałoby ustalić, że musi być potrójna, a w wyjątkowych
> przypadkach
> dopuszcza się stosowanie podwójnej, ale np. w miejscach odległych od siebie
> o minimum 1cm.
Ale czemu 1 cm skoro mogą być w odległości 1mm? Chcesz zbudować komputer
pokładowy wielkości ENIACa?

> Uznaje, że taka metoda ma sens w celu utrzymania "trupa" przy życiu.
> Mam na myśli technologię napylanych przelotek.
> 4) Zaufani producenci i cena.
> Polecam przypadki zaufanych marek producentów,
> którzy do niedawna byli uznawani za dobrych i sprawdzonych w branży
> samochodowej,
> jak MB czy AUDI. Nadzieja, np. że określone silniki np. AUK, BKH montowane
> w AUDI 3,2FSI przejedą bez awarii rozrządu (łańcuch) więcej jak 200 tys. km,
> pozostaje tylko nadzieją.
> Przy czym inne, DUŻO tańsze modele, nawet historyczne jak Seicento nie mają
> _z rozrządem_ niemal żadnego problemu.
> Te cieszące się zaufaniem MARKI są wyjątkowo drogie i nie dają gwarancji na
> rozrząd. (naprawa: min. 12 tys.PLN)
> No, ale przy przekręcaniu kluczyka tracisz tylko 12 tys. zł.
> Samolot spada czasem 12 tys. km w dół :-(
>
>> Mi się od czasu do czasu zdarza przy uruchamianiu urządzenia
>> znajdować zarówno uszkodzoną przelotkę jak zwarcie między ścieżkami czy
>> przetrawienie. I co z tego wynika? Mam zrezygnować z przelotek czy ze
>> ścieżek?
> Problem produkcji poprawnych ścieżek i przelotek metalizowanych jest różny.
> Stopień skomplikowania wielokrotnie większy w przypadku przelotek
> metalizowanych.

Przesadzasz.

> Nie wiem, dlaczego płytkarnie maja problem ze ścieżką.
> Jeśli chodzi o przelotki - to jest dużo większy problem w ich
> zdiagnozowaniu.
> np. ścieżka jest na powierzchni i łatwo ją można sprawdzić.
> przelotka jest napylona w otworze 0,6mm lub mniejszym.
> Czym to sprawdzisz?

Z tego co mi wiadomo to płytkarnie (przynajmniej nasze) osadzają
przelotki z roztworu (a nie napylają) a następnie warstwę pogrubiają
galwanicznie razem z warstwą miedzi.

> Ścieżka jest jednorodna przed wytrawieniem, natomiast przelotka
> w ogóle nie ma miedzi przed napyleniem.

Ścieżka jest tworzona w procesie fotochemicznym. Pyłek na płytce na
etapie foto może spowodować zwarcie lub przerwę. Technologia wymaga
zachowania odpowiednich reżimów, które wyrażają się w ilości danych
rozmiarów pyłków na m^3 powietrza. Czyli w zależności od jakości zakładu
masz mniejszy lub większy udział braków w procesie fotochemicznym. Tak
samo będzie z przelotkami. Tu akurat głównie powodzenie zależy od
gładkości ścianek otworu i jakości roztworu. W jednym i drugim przypadku
występowanie błędów to jest problem statystyczny. Więc aby ocenić czy
metalizowane przelotki nie są zaufaną metodą należałoby zastosować jakąś
analizę statystyczną a nie twoją dedukcję, z której ci wychodzi że vias
to jest ryzykowne rozwiązanie.

Mario