W dniu 2010-03-24 21:48, Tomasz Wójtowicz pisze:
> Mamy absolutną przestrzeń barw XYZ. Wiemy, że każda barwa się w niej
> zawiera, problem tylko w tym, jak ją zrealizować.
>
> Przyznam, że nie bardzo rozumiem ideę barw XYZ - zawsze myślałem, że są
> to rzeczywiste barwy,

W oku, za widzenie barwne, odpowiedzialne są czopki. Oko ludzkie (a
przynajmniej ustandaryzowane oko) ma trzy rodzaje czopków tj. różnią się
one inną charakterystyką czułości względem długości fali świetlnej (tak
jakby różniły się nałożonymi na nie filtrami barwnymi).
I teraz jeśli światło o jakimś widmie padnie na te trzy rodzaje czopków
wytworzą różne sygnały, a te sygnały to nic innego jak X, Y i Z.
Tyle i tylko tyle... wiązanie sygnałów X, Y i Z z jakąś długością fali
nie jest zbyt szczęśliwe.

> tylko dość "daleko" od światła widzialnego, np. w
> podczerwieni czy ultrafiolecie,

Ani czopek X, ani Y, ani Z nie reagują na zakresy pozawidzialne.

> tak że ich kombinacja liniowa jest w
> stanie pokryć całą przestrzeń widzialną. Tylko wtedy wystarczyłoby
> zbudować kineskop emitujący barwy XYZ i tadam! mamy super barwy na
> ekranie telewizora. Ale chyba tak się nie da - chyba barwy XYZ są jakieś
> wirtualne i nie odpowiadają rzeczywistym długościom promieniowania EM.

Kombinacja liniowa... też się na to złapałem, gdy zgłębiałem sobie
tajniki wiedzy o kolorach. Faktycznie np. wystarczą 3 monochromatyczne
źródła światła widzialnego o różnych częstotliwościach i teraz wystarczy
odpowiednio podobierać ich intensywności by uzyskać dowolną kombinację
odpowiedzi czopków X, Y i Z... Algebra liniowa chyba nie kłamie :-)
No i nie kłamie, tylko by uzyskać niektóre kombinacje odpowiedzi XYZ
trzeba by źródeł światła o intensywności ujemnej - tu tkwi drobny
problem natury praktycznej :>

> Współczesna przestrzeń barw praktycznie została narzucona przez
> telewizję w latach 50. i przykrojona nie ze względu na możliwości
> luminoforu, co ze względu na szerokość pasma chrominancji w kanale
> telewizyjnym. Stąd przestrzeń barw NTSC to tak naprawdę wąski trójkącik,
> w stosunku do tej "podkowy" XYZ. Dzisiaj jest tylko trochę lepiej, bo
> telewizory z podświetleniem diodowym chwalą się pokryciem np. 190%
> przestrzeni NTSC (czyli trójkącik jest prawie 2x większy), stąd
> zdefiniowano tzw. rozszerzony gamut xvYCC. Oczywiście, żeby to się dało
> wykorzystać, trzeba by mieć właściwy sygnał i na razie takowy jest chyba
> tylko na płycie Blu-Ray (stacje TV w ogóle chyba tak nie nadają).

sRGB definiowane było znacznie później niż NTSC, a pokrycie "kopyta" ma
słabiutkie - decydowały jeszcze inne czynniki, np. sprawność energetyczna.

> Jakiś model lustrzanki cyfrowej nawet miał przetwornik RGBE
> (Emerald).

Jeśli chodzi o matryce lustrzanek, to tu teoretycznie wystarczą tylko
trzy typy czujników - o charakterystyce takiej jakie mają czopki w oku
ludzkim (jeśli oczywiście aparat foto. ma służyć do robienia zdjęć do
oglądania przez ludzi).
Dodatkowy czwarty element w lustrzankach ma za zadanie bodajże
poszerzenie dynamiki czułości matrycy - znawcy tematu ewentualnie mnie
tu skorygują.

Swoją drogą, czy ktoś wie dlaczego w matrycach światłoczułych nie
stosuje się filtrów subtraktywnych tj. CMY, a tylko RGB(+coś)?
Przecież na filtrze subtraktywnym zatrzymywanych będzie wyraźnie mniej
fotonów, co powinno przekładać się na lepszą czułość matrycy.

pzdr
mk