Marek <p...@s...com> writes:

> Źle mnie zrozumiałeś. Napisałem, że przewagą JPG nad RAW jest to, że
> można ingerować lub nie w jego strukturę (kwestia wyboru) a w RAW nie
> ma takiego wyboru czyli jest to ograniczenie.

Zaraz tam nie ma, oczywiście że można grzebać w RAW. To że typowo się
tego nie robi, bo nie ma potrzeby, to inna sprawa, ale to wynika tylko
i wyłącznie z faktu, ze RAW jest formatem zależnym od
aparatu/producenta, i że lepiej użyć przenośnego formatu (np. typowo
PNG, kiedyś TIFF).

> Przykład jaki podałem:
> spróbuj w RAW wyciąć i powielić jakiś sfotografowany obiekt. Spróbuj
> nanieść tekst.

To są rzeczy do zrobienia bez problemu. Tylko po co?
(Oczywiście pewne zastosowania zawsze da się znaleźć).

> Itd... Jest to ewidentna przewaga JPG w zakresie
> możliwości edycyjnych.

W ogóle pisanie o JPEGach w kontekście edycji to jest IMHO lekkie
nadużycie.

> Jeśli jednak temat przewagi formatu A nad B ma być poruszany - choć
> zupełnie nie jest to tematem tego wątku - to pliki RAW wcale nie są
> moim zdaniem takie rewelacyjne. Format TIFF łączy zalety pliku RAW i
> JPG oraz daje dodatkowe możliwości. Nie musimy się wcale upierać przy
> JPG skoro jest to format stratny. W TIFach możemy sobie wybrać
> bezstratny zapis, 48-bitową głębię koloru, kanał alfa, profil ICC,
> przestrzenie kolorów RGB, CMYK, YCbCr itd, można zapisać w jednym
> pliku wiele stron (np. tworzyć warstwy). Tak więc możliwe jest
> dorysowanie jakiegoś obiektu na innej warstwie a potem wycofanie się
> nawet z takich zmian. RAW wypada blado przy takiej konkurencji.

Bo RAW to jest taki format, który wychodzi z przetwornika (jak sama
nazwa wzkazuje). Jego zaletą jest to, że nie był on (normalnie, pomijam
efekry działania samych układów sensorów CMOS) poddany obróbce, a nie
możliwości edycji, przezroczystości albo inne profile itd., które mają
się nijak do przetwornika.
--
Krzysztof Halasa