> Można spróbować wrócić do korzeni, wziąć to co jest w zasięgu i
> spełnia najwięcej z listy wymagań, z rzeczami irytującymi nauczyć się
> żyć, a po pewnym czasie nawet dla nich znaleźć zastosowanie :)
>
> Wszystkiego jest teraz po prostu za dużo, tracimy czas hamletyzując
> przy wyborze, zamiast jak za dawnych czasów wziąć to co było dostępne
> i potem ćwiczyć szare komórki, żeby zmusić oporną materię do zrobienia
> chociaż mniej więcej tego co chcemy... Kreatywność rozwija się, gdy
> czegoś brakuje i trzeba to "zrobić" samemu, kiedy oporna materia mówi
> "niet" i trzeba wymyślić sposób na obejście przeszkody... Jak być
> kreatywnym, kiedy wszystko jest i wszystko można?

Właściwie Quent już dobrze odpowiedział. Jest wszystkiegio za dużo, ale
i możliwości nieporównywalnie więcej. Teraz można robić rzeczy, o
których wcześniej można było tylko marzyć, a przeszkód (czysto
technicznych) niekiedy nie dawało się obejść lub wymagało to zbyt dużych
kompromisów. Na przykład robienie zdjęć poruszających się obiektów w
słabych warunkach oświetleniowych. Trzeba było gimnastykować się z
doświetlaniem, nie zawsze to było możliwe, a nawet zbawienie w postaci
lamp błyskowych z odchylanymi i obracanymi głowicami dawało efekt nie do
końca naturalny. Całe to podświetlanie cieni w plenerach... A teraz nie
pamiętam, kiedy po raz ostatni wyciągałem lampę z szafy. Kreatywność
niewątpliwie rozwija się, kiedy trzeba pokonywać przeszkody, ale
fotografia to dziedzina od zawsze i na zawsze ściślwe powiązana z
techniką, dlatego możiwości techniczne sprzętu mają tak duże znaczenie.
Właśnie żeby rozszerzyć pole dla tej kreatywności.

Oczywiście można wybrać to co najważniejsze (wtedy dla mnie Olki górą),
ale ja przecież nie chcę czegoś, czego w zasadzie nie ma i nie może być
- tylko absolutnie wykonalnego pod wzgldem konstrukcyjnym połączenia
cech różnych aparatw w jednym (na co jak się okazuje jest
zapotrzebowanie nie tylko z mojej strony). Poza tym fotografuję tylko
amatorsko, więc po prostu chcę mieć więcej frajdy :) Wcześniej było o
wiele łatwiej - parametrów do wyboru było znacznie mniej, wchodziło się
w system i trwało w nim *naście, a to i *dziesiąt lat, jak ja kiedyś w
M42 a później w Pentaksie...

Pozdrawiam,

Piotr