Pan Jan napisał:

>> Już przestań głupoty wymyślać. Ludzie mają prawo do tego, by
>> ich nazwisk nie publikowano w książkach bez dodatkowych starań.
>
> W tej sytuacji (czyli przy braku sprzymierzeńców)
> muszę stwierdzić ze smutkiem, że zmiany są za szybkie,
> te w mentalności użytkowników telefonów, i nie tylko
> telefonów. Za szybkie dla mnie - nie zauważyłem skokowej
> zmiany nastawienia do spisów abonentów. Trzy lata temu,
> może nawet dwa, na prośbę o dostęp do spisów wyciekniętych
> był duży odzew. Dziś - jest przeciwnie.
>
> Może ta silniejsza potrzeba ochrony prywatności ma
> związek z podobnie silniejszym obecnie domaganiem się
> jawności w sprawach publicznych? Chcemy jawności, ale nie
> tej jawności, która dotyczy naszych własnych spraw.
> Szybko to ewoluuje.

Używam numeru telefonu (VoIP), który znają ci, co mają znać.
Ale mam też w domu nieużywany numer stacjonarny (kiedyś tepsa,
obecnie netia). Jak kilka miesięcy temu podłączyłem do gniazdka
aparat, to zadzwonił kilka razy w ciągu jednego dnia. Garnki,
kołdry wełniane, maszynki do wiązania krawatów -- wszystko to mi
chcieli sprzedać, wyszystko pokazać na jakiejś prezentacji. Jak
pytałem skąd mają mój numer telefonu, odpowiadali, że z książki.
To, że prawie cztery lata temu zakazałem publikacji numeru, nie
przeszkadza w niczym -- mówią, że mają starą książkę. Jawmość
numeru może by tak nie przeszkadzała, gdyby w Polsce stworzono
odpowiednik amerykańskiego rejestru "donotcall.gov". Odkąd da się
dzwonić za darmo, istnienie rejestru stało się niezbędne. Ale
wciąż go nie ma.

--
Jarek