W dniu 2011-10-19 14:21, marek augustynski pisze:
>>>>> Może piękno umysłu widać w pięknie kobiety?
>>
>>>> Oczywiście, że widać.
>>>> Tyle, że dostrzeganie tego wymaga doświadczenia.
>>
>>> Rozmijamy się.
>>> Ja mówię, pół żartem pół serio, że piękno mojego umysłu widać w
>>> pięknie kobiety, która mnie zachwyca. To nie jest, jeśli jest, z
>>> doświadczenia.
>>
>> Aaaa, myślałem że chodzi Ci o kobitki piękne w środku.
>> :-)
>
> Czasem mam wrażenie, że te naprawdę piękne wewnątrz muszą być piękne
> na zewnątrz.

Oczywiście, że tak, choć to zależy od indywidualnej definicji piękna. Od
potrzeb obserwatora.

> Ale to taka fanaberia szalonego portrecisty.
>
> Z tym doświadczeniem w wykrywaniu piękna wewnętrznego to nie jestem
> pewny. Na czym to doświadczenie miałoby polegać?

Oj no po prostu.
Mówi się że komuś dobrze z oczu patrzy. Dlaczego? Bo osiągnął spokój
wewnętrzny, nie walczy z wiatrakami, jest pogodny, usatysfakcjonowany,
więc to oddaje: jest przyjazny, troskliwy, pomysłowy. Ale żeby
prawidłowo odczytywać język jego ciała konieczna jest pewna wiedza.
Mówimy: intuicja, ale wynika ona właśnie z doświadczenia.

Oj chyba utożsamiłem piękno wewnętrzne z dobrocią. uppss.

--
Mirek