W dniu piątek, 4 stycznia 2019 02:00:15 UTC+1 użytkownik AK napisał:
> On 2019-01-03 21:51, fir wrote:
> >
> > w c taki programik nie wyglada zbyt tragicznie
> >
> >
> > int PoliczSumeParuPoczatkowychLiczbPierwszych(int ilu)
> > {
> >
> > int dodano_pierwszych =0;
> > int suma = 0;
> >
> > for(int i=0;;i++)
> > {
> > if(jest_liczba_pierwsza(i))
> > {
> > suma+=i*i;
> > dodano_pierwszych++;
> > if(dodano_pierwszych==ilu) return suma;
> > }
> > }
> > }
> >
>
> Jakto nie? Koszmar po prostu.

Szkoda czasu na dyskutowanie o gustach.

> > to ze nie wydziela on etapow na podej pierwsze, podnies do kwadratu zsumuj wynika
raczej z tego ze
> > pisze sie to tak by dzialalo szybko.. jak ktos sie nie upiera by bylo tak szybko
moze podzielic
> > na te fazy
>
> Ciezki niereformowalny betonie (zakalo tej grupy):

Chyba nie ma potrzeby zwracania się do siebie w taki sposób.
Za coś takiego nie daję szacunku.

> Wbij sobie do twego asemblerowatego lba ze mozna i szybko i z
> eleganckim rozdzialem na etapy.
> Oczywiscie w porzdiejzych jezykach od tego syfu C/C++.
> W dodatku wcale nie funkcyjnych, bo to raczez nie stricte funkcyjnosc
> jezyka jest zrodlem sukcesu, ale cos co w C++ nie wystepuje, a zwie
> sie generateory/wyrazenia generatorowe.
> Idea znana od dziesiecioleci (ale nie Ayatollahom C/C++).
>
> W Pythonie wyglada ona np tak (pisane "z palca" o 15 min:):

Nawet w Pythonie została dodana dość późno.

> from itertools import count, islice
>
> N = 15000
>
> pierwsze = []
> def jest_pierwsza(liczba, pierwsze=pierwsze):
> czy_pierwsza = all(liczba % pierwsza for pierwsza in pierwsze)
> if czy_pierwsza: pierwsze.append(liczba)
> return czy_pierwsza
>
> pierwsze = (liczba for liczba in count(2) if jest_pierwsza(liczba))
> pierwszeN = (liczba for liczba in islice(pierwsze, N))
> kwadraty = (liczba**2 for liczba in pierwszeN)
> suma = sum(kwadraty)
>
> print(suma)

w Haskellu chyba zwięźlej:

sieve (first:rest) = first:(sieve [x | <- rest, x `mod` first /= 0])
primes = sieve [2 ..]

-- nie chcemy wypisać "primes", bo jest ich nieskończenie wiele,
-- dlatego weźmiemy pierwszych 7:
take 7 primes -- dostajemy [2,3,5,7,11,13,17]

-- zaś cały przykład to będzie:
foldr (+) 0 (map (^2) (take 7 primes))

-- albo jak ktoś nie lubi nawiasów
foldr (+) 0 $ map (^2) $ take 7 primes

> No to teraz czekam palancie az usyskasz cos chocby zblizonego
> w C (w C++ jest latwiej, ale bez zewnetrzych bibliotek
> "metaprogramowania" sie nei obejdze, a i ta bedzie to potworek
> w stosunku do w/w w Pythonie.
>
> PS: Od lat 90tych istnieje jezyk w ktorym w/w bedzie jeszcze
> prostrze/czytelniejsze (o ktorym oczywiscie tez nie masz pojecia,
> jak kazdy"zakochany" w bitach:) i ktory wcale nie jest funkcyjny,
> ale jak najbardziej (jak i Python) imperatywny (zwal jak zwal).

Jaki język masz na myśli?
Ogólnie określenia "język funkcyjny" czy "język imperatywny"
nie są zbyt użyteczne.
W Haskellu można programować imperatywnie. W C można programować
funkcyjnie. To nie język, ale to, w jaki sposób go używamy,
jest kluczowe.

(No może są wyjątki. Na przykład język szablonów C++ jest czysto funkcyjny,
a asembler x86 jest czysto imperatywny)

> Sam se napisz leniu i niedouku!

Nie wiem co ma wynikać z rzucania tego rodzaju określeniami.

Jak ktoś mówi, że chciałby coś zobaczyć, to pewnie adresuje
swoją wypowiedź do kogoś, kto mu to może pokazać.

W czym problem?