W dniu 2014-02-03 22:08, JK pisze:

>>> Przy dużej gęstości prądu w warstwie przyelektrodowej mogą rozładować
>>> się wszystkie (lub prawie wszystkie) jony miedzi. Wówczas rozładowywać
>>> będą się dużo bardziej ruchliwe jony wodorowe. Proces przestaje być
>>> ilościowy.
>>>
>>
>> Zdaje się, że kilka postów wcześniej zastrzegałem, że należy zadbać o to
>> aby napięcie rozkładowe dla wody nie zostało przekroczone. Stosując
>> elektrody o dużej powierzchni i odpowiednio stężony elektrolit.
>> Tak więc twoja odpowiedź nic nie wnosi i nic nie wyjaśnia.
>>
>
> Żeby nie być gołosłownym. Najprostsza kąpiel siarczanowa do
> miedziowania, może (wg. Poradnika galwanotechnika) pracować z gęstością
> prądu dochodzącą do 10 A/dm2. A to ponad dwukrotnie więcej niż chciał
> autor pierwszego posta.

Gwoli ścisłości: autor pierwszego posta pisał o prądzie, nie o gęstości
prądu, a to różne wielkości fizyczne.
W owym Poradniku galwanotechnika nie jest napisane, że reakcja jest
ilościowa, bo raczej nie jest, a to konieczne dla pomiaru. Tu nie chodzi
o uzyskanie powłoki galwanicznej, a o pomiar ładunku.
Elektrochemiczny pomiar ładunku technikami kuchennymi można zrealizować,
i to nawet z przyzwoitą dokładnością i bez wagi analitycznej, ale nie
przez pomiar masy wydzielonego metalu czy objętości wydzielonego gazu.
Proponuję zastanowić się, jak to zrobić :-)
A od ładunku do energii jeszcze daleka droga. Choć po przeczytaniu
ostatnich postów twórcy wątku można mieć wątpliwości, czy chodzi o
energię czy o ładunek.

P.P.