Napisałem:>> Po pierwsze, nieuctwo zatacza coraz szersze kręgi. Czyli
>> pogłębia się w narodzie niechęć do uczenia się czegokolwiek.
>> To skutkuje buntem u każdego, zmuszonego do uczenia się
>> (...) wbrew jego
>> woli. (...)
> Ale co to ma wspolnego z egzaminem na PJ?
> Zreszta - w przypadku Pj bunt wynika takze z tego, ze pytania nie sa
jawne,
> wiec jak pojawia sie taki krzaczek to nic dziwnego, ze ludzie sie
wkurzają.

Odniosę się tylko do tego argumentu, czyli do
powszechnego nieuctwa. O skali rosnącej.
Nauczenie się prowadzenia pojazdu i zasad ruchu
na drogach jest tym trudniejsze, im mniej ćwiczony
jest umysł przyszłego kierowcy w samym uczeniu się.
Taki ktoś o umyśle niećwiczonym odpowiednio w młodości,
czyli w szkole, zawsze szuka przyczyny swoich niepowodzeń
na egzaminie, ale też i w późniejszej praktyce,
u KOGOŚ INNEGO. I wydziwia, i krytykuje pod niebiosa.
I jeśli trafi na jakąś słabość u egzaminatora, czuje
się lepiej. Że to nie tylko on zawalił, ale i że ten
inny też jest nie w porządku.

To mi przypomina dawniejsze lata, kiedy to władza
patrzyła przez palce na społeczeństwo, czyli na nas
zjadaczy chleba powszedniego, ale w zamian żądała
tego samego od nas - żebyśmy i my patrzyli na ich
pracę przez palce. Okazało się z upływem lat, że takie
działania, czyli ogólny marsz na łatwiznę, oznacza
spadek jakości wszystkiego. Łatwizna skutkuje słabością.
Jak każdy marsz na skróty, może prowadzić na manowce.

Dlatego uważam, że każdy powinien sam się nauczyć.
I nie cierpieć, kiedy trafi na jakąś niedoróbkę
w wykonaniu układaczy egzaminu. Na szczęście egzamin
na prawo jazdy nie jest oceniany według szkolnej
skali ocen. Nie ma znaczenia, czy uzyskamy maksymalną
ilość punktów, czy tylko tyle, aby zdać. Można sobie
wtedy odpuścić drążenie problemu jakości testu.

Jan