Użytkownik "AZ" <a...@g...com> napisał w wiadomości grup
dyskusyjnych:id00th$q1u$...@n...news.atman.pl...

> A moze to jest tak, ze ide do sklepu, przymierzam cos a pozniej przezywam
> szok
> gdy sprzedawca poda mi cene ktora mi ciezko przelknac? Chociaz ja mam
> miejsce
> z ktorego jestem zadowolony, ide mierze, dowiaduje sie o cenie, gdy jestem
> zaskoczony to informuje o tym sprzedawce na co on odpowiada rabatem (nie
> rabacikiem 2%) - ja wychodze zadowolony, on jest tez zadowolony. Chociazby
> glupie rekawice Modeki ktore kosztowaly 260 dostalem za 210 a bylo to w
> kwietniu, wiec jak widac da sie.

To się nazywa targowanie. W krajach z długą tradycją handlu - to rzecz
normalna. W Polsce sprzedawcy udają czasami oburzenie. Inna rzecz, że
klienci także pojęcia o targowaniu się nie mają. Wielu wydaje się, że to
"nie wypada", że to robienie z siebie dziada. Nic bardziej błędnego.

Gdy kupuję buty z ceną 600 zł i mówię, że dam 500, to nie dlatego, że mnie
nie stać na 600. To dlatego, że w moich oczach one są warte 500.
Polscy sprzedawcy tymczasem nauczyli się "sprytnego wybiegu": ja tu tylko
sprzedaję i nie mogę negocjować - typowa odzywka sprzedawcy. Moja odpowiedź:
to proszę przyprowadzić kogoś, kto może.

Na szczęście powoli rośnie kultura handlu u obu stron. Będzie coraz lepiej.
A młodym (i starym) polecam poćwiczyć negocjowanie. To bardzo przydatna
umiejętność w wielu dziedzinach życia. Zdarzyło mi się nawet poprowadzić
gościnny wykład na ten temat dla studentów Uniwersytetu Gdańskiego.