W dniu 2011-08-22 19:04, cichybartko pisze:

>[...]
> Co sądzicie o pomyśle dodatkowego dociążenia body poprzez mosiężną
> płytkę dokręconą w miejscu mocowania statywu. Czy to ma sens i do jakiej
> wagi dociągnąć?
> Mój Pentax według specyfikacji waży około 885g. i to ze szkłem a np.
> taki Nikon D700 ze szkłem 24-70 2.8 waży prawie dwa kilo ;). Więc już
> teraz widzę że musiałbym dokręcić malutką sztabkę ;).
> Czy to się trzyma w ogóle kupy?
>
Niewątpliwie zwiększenie masy aparatu (a najlepiej wykonane tak, by
maksymalnie zwiększyć jego momenty bezwładności) będzie powodowało
zmniejszenie wpływu drgań od unoszenia lustra, również drobne drgania
rąk będą mniej wpływać na poruszenia aparatu. Ale - to tylko jedna
strona medalu. Druga jest taka, ze trzymanie większego ciężaru spowoduje
szybsze zmęczenie rąk - a to z kolei powoduje, że mięśnie zaczynają
drgać. Wprawdzie cięższy aparat słabiej reaguje na drgania mięśni, ale
tych drgań jest dużo więcej - i efekt końcowy może być gorszy.
Niewątpliwie istnieje pewien optymalny ciężar aparatu, przy którym daje
się uzyskać największy procent nieporuszonych zdjęć przy długich
czasach. Nie oczekuj jednak gotowej recepty - optymalny ciężar zależy od
indywidualnych cech psychofizycznych fotografującego, zmęczenia w danym
momencie, pozycji podczas robienia zdjęć i pewnie jeszcze paru innych
rzeczy.
Jeżeli masz atletyczną budowę i silne ręce przyzwyczajone do dźwigania
ciężarów - może się okazać, że dociążenie sprzętu da dobry skutek. Jeśli
jednak jesteś przyzwyczajony do lekkiego aparatu - obawiam się, że po
dociążeniu może być znacznie gorzej.
Możesz zresztą zrobić sobie prosty eksperyment - wybierz dość długi czas
(taki, przy którym część zdjęć wychodzi Ci już poruszonych) i zrób serię
10 czy 20 zdjęć. Następnie dokręć sobie obciążnik (może być nawet zwykła
głowica statywowa), wykonaj podobną serię - i porównaj, w której
poruszonych zdjęć będzie mniej.

--
Pozdrawiam!
Marek Wyszomirski (w...@t...net.pl)