> hipoteza:
> silnik w napedzie AF pracuje zawsze skokowo ,czy to jest silnik liniowy , czy
krokowy czy pierscieniowy us zawsze wkonuje pewn liczba impulsow - do przodu/ tylo
lub prawo lewo.
> Wielkosc jednego kroku ma znaczenie dla szybkosci i precyzji i dokladnosc
ostrzenia.
> najmniejszy krok wykonany przez ten silnik w panasoniku jest dla olympusa za duzy.
przeskakuje za daleko i szuka dalej. I tak moze szukac kika razy , az przypadkowo po
ilus tam probach zatrzyma sie w miejscu , dla ktorego kontrast zostanie uznany za
prawidlowy ( prawidlowe wyostrzenie)
> im wiekszy krok tym szybsze ale mniej dokladne ostrzenie.

O, to może mieć sens, ciekaw jestem, jak te dwa obiektywy zachowują się
z korpusem Pansonika, który może uwzględniać zwiększony krok silnika AF
u 14-140. Zwłaszcza że nowsze korpusy Panasa mają jakiś nowy patent po
charakterze rozmycia podpowiadający, w którą stronę należy kręcić silnik
AF. Przy okazji wymyśliłem jeszcze jedną hipotezę: przy tym samym kroku
silnika, co w obiektywie Olympusa, ruchome elementy w 14-140 mają
większą wagę, a zatem bezwładność, więc łatwiej jest przeskoczyć przez
optymalny punkt.

> Im wieksze powiekszenie , czyli dluzsza ogniskowa tym krok powinen byc mniejszy.

> Jesli na krotkim koncu panasonik nie ma wiekszych problemow ze znalezieniem
ostrosci , natomiast ma na dlugim koncu , to jest to niemal pewnik.

Nie od razu połapałem się, o co Ci chodzi, ale w końcu zrozumiałem :)
Tyle że wydaje mi się, że niezależnie od wielkości najmniejszego kroku
silnika AF, na długim końcu zoomy generalnie i tak mają większe problemy
z ostrzeniem: zazwyczaj mają dużo mniejsze światło, są bardziej podatne
na wibracje rąk, obiekty w kadrze poruszają się relatywnie szybciej,
mogą znacznie spaść kontrast i rozdzielczość itp. Generalnie na krótkim
końcu ten Panasonik ostrzy całkiem pewnie (na długim odczuwalnie gorzej,
ale tragedii nie ma), ale właśnie znalazłem sytuację, kiedy wykłada się
wcześniej, niż kit Olympusa.

Piotr