> Cienki roztwór kwasu azotowego, potem woda dejonizowana. Miedź
> wytrawiona kwasem siarkowym czy solnym i opłukana wodą dejonizowaną,
> momentalnie przy suszeniu pokrywa się czerwonymi tlenkami na powietrzu
> (bo ma mocno zaktywowaną powierzchnię), ta sama miedź po podtrawieniu w
> cienkim azotowym i wypłukaniu - czerwonymi tlenkami pokrywa się po paru
> dniach. Taki myk technologiczny.

A to mnie mocno zaskoczyłeś. Nie sądziłem, że siarkowy czy solny
jakkolwiek miedz trawi (ze szkoły i prób pamiętam, że wcale a wcale).

Widzisz, ja nie chcę, aby miedź była czerwona, wolał bym
jasno-błyszczącą. Zastanawiałem się nad zabezpieczeniem powierzchni
preparatem ala Flux (kalafonia w alkoholu) skoro nagle kranówa zaczęła
mi wchodzić w reakcję z miedzią. Ale żeby do tego dojść, to muszę mieć
najpierw ładną powierzchnię. Mechanicznie już mi się nie chce, a i
kształty coraz ciekawsze do zrobienia dostaję.

> Kranówa zapewne chlorowana - zatem musi zawierać kwasy chlorotlenowe a i
> kwas chlorowodorowy - nie ma siły, będzie miedź aktywowała.
>

Miasto ma pierścień w okół siebie z rurociągów, co oznacza, że nie wiem
jaką wodę aktualnie dostaję (są 2 ujęcia z tego co mi wiadomo). Nie wiem
czy mój problem jest trwały, czy tymczasowy. Muszę pogadać z kimś
pracującym w przedsiębiorstwie.

Miłego.
Irek.N.