Pan J.F. napisał:

>>>> No ale przy zestawianiu połączenia PPP nie jest niezbędne ani BOOTP, ani
>>>> DHCP. Bez tego da się przekazać informacje o adresach IP potrzebnych do
>>>> zestawienia połaczenia (to się tam IPCP nazywa, zdaje się).
>>>
>>> Ale trzeba jeszcze przekazac adres DNS.
>>
>> Już wcześniej uprzedzałem, że niewiele z tego pamiętam, więc wesprę się
>> Wikipedią: http://en.wikipedia.org/wiki/Internet_Protocol_Contr
ol_Protocol
>
> Ja tez sobie odswiezylem
> http://pl.wikipedia.org/wiki/Point_to_Point_Protocol
> "Dodatkowo często wykorzystuje się DHCP do przekazywania takich
> informacji jak adres IP serwera DNS".
> Widac sklamali

Też tam wcześniej zajrzałem. Nie musieli kłamać. Każdemu przecież wolno
robić *dodatkowo* różne rzeczy.

>> W tabeli "Configuration Options" jest "Option 129" -- "Primary DNS Server
>> Address" (i "Option 131" dla "Secondary").
>
> Ale to dopiero od RFC1877 - z grudnia 1995.
> Autor S. Cobb z Microsoft.

"Microsoft Windows" też jest "95". Może to nie przypadek?

> Nie wiem co dalej - MS po PPP korzystal z DHCP, czy wymagal zgodnosci
> z poprawka. Tak czy inaczej - MS wybredny byl, ale czy az tak jak
> Krzysiek pisze ?

Coś sobie przypominam, że jak się dzwoniło terminalem pod 0-202122, to
tam się pokazywało asciiartowe logo tepsy i jakieś numerki, pewnie DNS.
Przynajmniej na początku tak było. Wydaje mi się też, że skoro Windows
na początku w ogóle nie miał TCP/IP, to logiczniej było zrobić wszystko
w ramach jednego klienta PPP, niż strugać dodatkowo klienta DHCP (ale
po Microsofcie to ja się logiki nie spodziewam).

Nie chcę tu rozpoczynać kolejnej świętej wojny na temat przewag metod
rozumowych nad eksperymentem (lub odwrotnie), ale wiele rzeczy, nad
który mi teraz się zastanawiamy, można poznać dzwoniąc modemem pod wciąz
czynny numer 202122. Ja modemu już nie mam, więc nie pozostaje mi nic
innego jak dyskutować dalej teoretycznie.

--
Jarek