Jarosław Sokołowski <j...@l...waw.pl> writes:

> No to znowu muszę zapytać: ten dostęp przez modem, to do terminala,
> czy przez TCP/IP.

Widocznie nie napisałem jasno. Używało się np. programu telix (DOSowego
emulatora terminala VT52 itp.), łącząc się przez modem z komputerem,
który był podłączony do Internetu. Sama końcówka DOSowska nie miała
TCP/IP, bo i po co? Tamte komputery typowo nie udostępniały żadnego PPP
ani np. SLIPa (były (później?) wyjątki, w każdym razie nie było to
istotne, także może ze względu na to, że połączenia SLIP nie można
"zawiesić" na czas transferu).
Sciągnięte pliki (i pliki do wysłania) przesyłało się protokołami
[XYZ]-modem lub kermitem (nie pamiętam, czy był kermit dla DOSa, ale
pewnie był, używało się go tam, gdzie nie było niczego innego, np. na
PDP-11).

Nie twierdzę, że to było wygodne, np. ściągnięcie 700 KB pliku to było
lekkie wyzwanie.
Tylko niektóre komputery miały TCP/IP z FTP, wiele miało tylko pocztę,
przypuszczalnie same były podpięte do sieci jakoś inaczej (poczta mogła
działać online). Albo np. FTP itp. mogły być niedostępne dla usera - tam
także komputery miały połączenia typu 9600 bps (tyle że stałe) i trzeba
je było "oszczędzać".

> A jakim trzeba być, żeby myśleć, że możliwość zadzwonienia modemem na
> zagraniczny numer, to jest "dostęp do Internetu"?

No a co to jest w takim razie? A czy np. możliwość zadzwonienia do
PLEARNu (nie pamiętam już jak się nazywał ten koncentrator w NASK, jakaś
kolejna postać z Tolkiena chyba) to był "dostęp do BITNETu"? I czym
zasadniczym się to różni od dostępu na miejscu w CIUWie?

> Zwłaszcza w kontekscie
> ściągana czegoś z FTP. Sto bajtów na sekundę, sześć kilobajtów na minutę
> i rachunek...

No i?
Czasem było nawet wolniej niż 100 B/s. (Lepszy) modem 2400 bps
"wyciągał" maksymalnie ok. 226 B/s, a wersja z wbudowaną korekcją
i kompresją ok. 300 B/s.
Rachunki to była inna sprawa, nikt się tym specjalnie nie chwalił, i nie
było czym.

> No właśnie, bez żartów proszę. Gdzie mieli tymi modemami dzwonić, skoro
> tepsa jeszcze swojej darmodajni nie roztworzyła? W Warszawie, to i owszem,
> "szło załatwić" gdzieś konto i dostęp.

W szczególności można było mieć darmowy dostęp do sieci, jedyne koszty
to były koszty połączenia lokalnego (w Warszawie i kilku innych
miastach). Tak było na pewien czas przed Windows 95 (i NT 4.0),
wprowadzenie zwłaszcza Windows 95 było pewną zmianą, bo tam było PPP
(bardzo niewygodne, nie do końca zgodne z innymi, i wymagające zmian
konfiguracji po stronie serwera). Po jakimś czasie większość(?) userów
wróciła chyba do Trumpeta. Dopiero jakaś późniejsza wersja PPP w Windows
lepiej nadawała się do użycia (nie używałem Windows do takich
zastosowań ale tak to wyglądało).

Wydawało mi się jasne że to nie było tak jak teraz.

> W paru większych miastach pewnie
> też. Ale poza tym?

A czy ja pisałem że tak było w każdym miejscu? Jeśli ktoś nie miał
telefonu to trudno mu było używać modemu komutowanego raczej. Ludzie
narzekali że w Śródmieściu Warszawy telefonu im latami nie mogą założyć,
zresztą ja jeszcze kilka lat później (1997? 1998?) zapłaciłem chyba
400 zł za założenie (innego) telefonu (niby miało tak już nie być).

> Ja na przykład chciałem mieć w domu telefon. Wcześniej
> miałem Internet na stałym łączu (w firmie) niż telefon (w domu).

Ja miałem wcześniej telefon w domu. Podpięty do Pentaconty, najpierw
tylko z dekadowym wybieraniem (zresztą aparat też bez DTMF). Zresztą
czy to od początku była PC to nie pamiętam / nie wiem.
--
Krzysztof Hałasa