> Proba ustalania tego co jest sztuka, a co nie, prowadzi nieuchronnie do
>
> wyznaczenia tzw. kanonu sztuki, czyli historycznego wykazu dziel znaczacych.
>
> Bardzo ciekawy wyklad na ten temat jest tutaj:
>
> http://gu.us.edu.pl/node/223361
>
> Dotyczy co prawda literatury, ale mozna go uogolnic na cala sztuke.


Obraz to nie tekst ani muzyka. Nie możesz tego porównywać.

A co do kiczu. Zrób sobie następujący test.
Wykadruj neutralny widoczek (ze statywu), np. las. Sfotografuj, a potem ponawiaj to
samo zdjęcie dodając elementy z zewnątrz. Np. człowiek na tle lasu, autoportret na
tle lasu, śmietnisko..., pani młoda..., itd. Z biegiem lat okaże się, że wszystko co
zrobiłeś na tle lasu jest nie teges. To właśnie kicz. Potem zaczniesz się zastanawiać
nad informacją zapisaną w zdjęciu surowego lasu. Np. dlaczego wykadrowałeś go w taki
lub inny sposób albo nawet dlaczego w ogóle wykadrowałeś. Po kiego grzyba wyciągałeś
aparat jeśli już sam sposób patrzenia jest zdeterminowany poprzez kulturę z której
się wywodzisz? Kultura to kicz, pomyślisz sobie.
Można zatem powiedzieć, że umiejętność zminimalizowania wpływu cywilizacji jest
kluczowa w sztuce. Zminimalizować siebie. Ale broń Boże nie narzucać innym jaki
jesteś zminimalizowany. To już byłaby celebra i pełny narcyzm.