Użytkownik <b...@n...pl> napisał:

> [...]
> Po pierwsze najlepszy system stabilizacji nazywa się statyw.

A najlepszym samochodem jest Lamborghini... tylko... spróbuj nim cegły na
budowę wozić.
Statyw jest dobry pod dwoma warunkami.
Pierwszy - to że będziesz go ze sobą nosił. Nie zawsze jest to wygodne -
statyw (zwłaszcza wysoki i stabilny) swoje waży i miejsce zajmuje. Jeśli np.
lecisz samolotem na wycieczkę w dalekie kraje lub włóczysz się po gorach -
może to być pewienm problem.
Drugi - to że będziesz go mógł rozstawić. Nie zawsze pozwalają (np. muzea,
stacje metro, wąski chodnik na ruchliwej ulicy), nie zawsze jest na czym
(np. most drgający pod wpływem przejeżdżajacych po nim pojazdów lub łódka
kiwająca się na fali), wreszcie nie zawsze zdążysz go rozstawić.

> Po drugie
> to rozpisywanie się o tym, że stabilizacja daje +3EV to bzdura, w
> pewnych warunkach pozwala wydłużyć czas, ale w pewnych.

Podobnie jak i statyw:-)

> Cholernie
> przydatne przy robieniu krótkimi ogniskowymi dynamicznych ujęć. Wtedy
> stabilizacja daje mniej niż zero, niezależnie czy w szkle czy w korpusie.

Nie koniecznie. Widziałem wiele bardzo dobrych zdjęć gdzie motyw lub jego
ruchoma część są rozmazane a reszta kadru ostra. Jeśli taki efekt umiejętnie
się wykorzysta - rozmazanie potrafi podkreślić dynamikę sytuacji.

> Stabilizacja stała się już fetyszem. Ah, jak wspaniale, tylko w nie
> wszystkich przypadkach. Jak robisz nieruchome obiekty to możesz i
> wyciągnąć czas na 1/15 sekundy, ale nikły ruch i już masz nieostrość
> związaną z ruchem fotografowanych obiektów. Z ruchomych obiektów można
> robić tylko ćwiczenia mistrzów tai chi.
>[...]

Jak juz pisałem wyżej - poruszenie motywu moze być niekiedy świadomym
efektem artystycznym. Poruszenie całego zdjęcia zapewne czasem też, ale
jednak zrobić całkowicie poruszone zdjęcie które będzie dziełem a nie knotem
jest dużo trudniej.


--
Pozdrawiam!
Marek Wyszomirski (w...@t...net.pl)