Pan Piotr Wyderski napisał:

>> Sieć i centrale były rzecz jasna od 39 roku pod zarządem niemieckim,
>> ale dla wszystkich było oczywiste, że rozmów telefonicznych się nie
>> podsłuchuje. "Się nie podsłuchuje" -- tak najlepiej powiedzieć, a nie
>> że był jakiś rozkaz, ustawa, czy dekret.
>
> Mity. To byli ludzie, którzy innymi ludźmi regularnie palili
> w piecach, ale ich rycerski honor powstrzymywał od podsłuchiwania
> Untermenschów...

Tak się teraz zastanawiam, czy w okupowanej Warszawie więcej telefonów
zainstalowanych było w domach Untermenschów, czy...

> Możliwości technicznych do inwigilacji na masową skalę nie mieli,
> to i nie podsłuchiwali. Teraz mają, to podsłuchują.

To *podsłuchiwali*, czy *nie mieli możliwości*? Myślę, że po prostu byli
realistami. Podsłuchiwać można było wtedy tylko "on-line" i "real time".
Więc gdyby chcieć to robić skutecznie, to by trzeba było użyć tyle sił,
że by się to nie opłacało. Więc "się nie podsłuchiwało".

Tego realizmu brakuje współczesnym -- ładują górę kasy (nie swojej
w dodatku, naszej) w zupełnie nieskuteczne systemy inwigilacji. Nie
dociera do niech, że przy obecnym stanie techniki i wiedzy, przy tych
wszystkich kryptografiach, steganografiach i czort wie czym jeszcze,
jeśli jakiś bad guy będzie chciał się tajnie zmówić z drugim bad guyem,
to zrobi to z łatwością. A cała ta kasa jest wydana na marne, może
najwyżej dać wiedzę na temat ogonów wołowych z rozmów prowadzonych
przez niekumatych.

Jakeśmy mielie na studiach w 1981 roku jakies praktyki, to kolegów
rzuciło do fabryki Mera-Cośtam. Studenty montowały tam ogromne
szafy wypełnione kasetowymi magnetofonami (jakieś japońskie werki,
przewyższające jakością wszystko, co w uspołecznionym handlu dało
się kupić). Tylko nikt nie wiedział po co to jest. A po co było, to
się okazało jakiś rok później, gdy nazad włączono ludziom telefony,
ale już z przebijającym się przez sygnał dzwonienia komunikatem
"rozmowa kontrolowana". To był ostatni czas, kiedy podsłuchy można
było uznać za uzasadnione. Oczywiście tylko z techniczno-praktycznego
punktu widzenia. Bo jeśli chodzi o budowanie relacji państwo-obywatel,
zawsze i wszędzie jest to prosta droga do upadku (obyczajów, cywilizacji
i wszystkiego innego).

--
Jarek