> Według zen najlepiej widzi się świat, gdy człowiekowi nie
> przeszkadzają jego uprzedzenia. Każde porównanie, każda racjonalna
> myśl jest budowaniem przybliżonego modelu świata, który powoli zaczyna
> przesłaniać rzeczywistość. Ludzie patrzą na otoczenie przez pryzmat
> swoich uwarunkowań. Powstaje na skutek tego dysonans, z którego
> wywodzi się cierpienie. Pustka jest brakiem uwarunkowań. Myśli
> pojawiają się, gdy są konieczne, gdy jednak się ich nie przytrzymuje,
> ani nie zwalcza, przemijają bez śladu. Umysł jest wówczas jak lustro.
> Po dalszej medytacji znika nawet lustro.

Czy ty dostałeś kiosaku po głowie, że takie rzeczy gadasz?