mg pisze:
> Według zen najlepiej widzi się świat, gdy człowiekowi nie
> przeszkadzają jego uprzedzenia. Każde porównanie, każda racjonalna
> myśl jest budowaniem przybliżonego modelu świata, który powoli zaczyna
> przesłaniać rzeczywistość. Ludzie patrzą na otoczenie przez pryzmat
> swoich uwarunkowań. Powstaje na skutek tego dysonans, z którego
> wywodzi się cierpienie. Pustka jest brakiem uwarunkowań. Myśli
> pojawiają się, gdy są konieczne, gdy jednak się ich nie przytrzymuje,
> ani nie zwalcza, przemijają bez śladu. Umysł jest wówczas jak lustro.
> Po dalszej medytacji znika nawet lustro.

Dlatego przed pstryknięciem pejzażyku zawsze przymykam jedno oko - od
razu odpada połowa ujęć.
A przy obróbce często na chwilę obijam zdjęcie lustrzanie - przychodzą
nowe pomysły. Albo zmniejszam podgląd, włączam jasną/ciemną ramkę itp.

--
pozdrawia Adam
różne takie tam: www.smialek.prv.pl
/dobrze łączyć przyjemne z pożytecznym, jeszcze lepiej przyjemne z
przyjemnym/