> Dodac nalezy ze uszy to nie mierniki natezenia dzwieku i 100dB nie rownie
> 100dB. Dobrym przykladem sa glosne reklamy ktore maja takie sam poziom
> natezenia dzwieku jak reszta programu a subiektywnie wq* swoja glosnoscia.
> Dobrze ze w koncu sie za to biora.

Reklamy w TV korzystają maksymalnie z możliwości toru dźwiękowego.
Dodatkowo korzystają z tzw. kompresji dynamiki audio - podobnie jak w muzyce
POP. Oznacza to, że różnica między najgłośniejszym a najcichszym dźwiękiem
wynosi np tylko 6 dB. Stąd wrażenie, że reklamy są głośniejsze - bo są.
Sredni poziom natężenia dźwięku jest w nich bliski maksymalnemu.

Naturalne jest, że programy publicystyczne nie mogą mieć w pełni
wysterowanego dźwięku - bo gdyby dajmy na to Pan Polityk podniósł głos (lub
wrzasnął), to nagle skończyłby się zapas i usłyszelibyśmy przesterowanie - w
postaci harczenia dźwięku. Podobnie jest w filmach - w wielu scenach (np.
dialogi) średni pozmiom natężenia dźwięku jest znacznie niższy niż w czasie
strzelaniny i wybuchów. Dlatego wiele odtwarzaczy DVD ma opcję "kompresja
audio" - która ma podgłośnić ciche dźwięki.

Reklamy są przygotowywane tak, żeby zawsze brzmiały tak głośno jak fimowe
wybuchy.

I drugi temat:

100 dB nie jest progiem bólu. Jest nim poziom ok 120 dB. Co to jest to 120
dB? To poziom natężenia dźwięku
1 000 000 000 000 razy większy od poziomu zero - czyli tego który jest na
granicy słyszalności. W dodatku dotyczny to częstotliwości, którą najlepiej
słyszy człowiek: ok 2 kHz - to ta, którą dobrze generują niemowlaki. Jak
zawsze w naturze - nic nie dzieje się bez sensu.

Pozdrawiam
MN