Użytkownik "Czornyj" <m...@c...pl> napisał w wiadomości
news:eddd5087-f6a9-454c-8c39-0b99a931bbb1@n10g2000yq
d.googlegroups.com...
> Wpadamy w dyskurs ow bnn wn lub o pierwsze stwie jaja i kury :)
>
> Dla mnie fotografia to sole srebra, nawet je eli szlachetnymi zwano
> bromolej, przet ok, gum , czy inne zabiegi.
> Od momentu eksperyment w Wedgwooda i innych "pra". I jestem dumny, e
> fotografia to nie rysunek/malarstwo/grafika (kt re, poza grafik u ytkow i
> eksperymentami) r wnie do szerokim ukiem obchodz druk cyfrowy.
> Zaznaczam, e to moje prywatne zdanie, i jestem sk onny uszanowa opini
> innych. Niemal, i w granicach rozs dku :)

Nie chodzi o to, co było pierwsze, a o to co lepsze. Pierwsze procesy
pigmentowe powstały niemal równolegle do pierwszych procesów
srebrowych właśnie dlatego, że te były podatne na blaknięcie i
nietrwałe. Cały czas były one równolegle rozwijane, tylko ze względu
na megaupierdliwość i koszty zostały wyparte przez tańsze i prostsze
procesy oparte na srebrze i syntetycznych barwnikach. Pod koniec lat
XXw trwały już mocno zaawansowane prace nad przemysłowym procesem
odbitek pigmentowych, tylko że było na to za późno - przemysł
powiększeń fotograficznych załatwiła fotografia cyfrowa i nikogo nie
interesowały już nowe inwestycje. Natomiast technologie te zostały
szybciutko z powodzeniem wykorzystane przez firmy produkujące drukarki
atramentowe, w efekcie dając nam Wunderwaffe.

W wielu wypadkach chodziło o możliwość powielania fotografii. Przed
wynalezieniem rastra stosowano pochodne heliograwiury, ale nadal służyły one
powielaniu obrazu srebrowego.
Ich wykorzystanie często nie było spowodowane chęcią podniesienia trwałości
obrazu, ale chęcią zbliżenia fotografii do sztuki, wobec której fotografia
miała kompleksy - czyli malarstwa, ewentualnie grafiki.
Fotografia sama dopracowała się "technik własnych" tworzenia bardzo trwałych
obrazów - fakt, nietanich i kłopotliwych, ale pozostających nadal techniką
fotograficzną, bazującą na procesach fotochemicznych.

Moja "niechęć" do druku wywodzi się raczej z mojego "światopoglądu
fotograficznego", niż oceny sprawności technologii jako takiej. Obraz
srebrowy jest po prostu dla mnie czym niewirtualnym, czymś czemu można
zaufać (w sensie niesionej treści) bardziej niż wydrukowi. Odbitka - czy to
manipulowana pędzlem podczas robienia bromoleju, czy fotoszopem przed
wydrukiem - już taką dla mnie nie jest. Choć przyznam, że drukarka jest
wygodniejsza, może być szybsza (choć odbitki w ciemni szły mi w zasadzie tak
samo szybko) i bardziej zabawna.