Jednym słowem to muszą być świry!!!
Bo oczywiste jest, że programowanie obiektowe odzwierciedla naturalne i
intuicyjne metody radzenia sobie ludzi ze złożonością otaczającego
świata. Ludzie po prostu grupują sobie funkcjonalności i atrybuty w
paczki i nazywają je: dom, samochód, droga, drzewo, ptak. Takie
pojmowanie świata jest bardzo przyjemne i wygląda na bardzo zdrowe.
Jedyny problem z programowaniem obiektowym jest jego inercja (po
napisaniu już się nie chce tego zmieniać) i upierdliwa składnia C++
(pliki nagłowkowe - można by je generować automatycznie (język D),
includy - to mógłby obczajać kompilator przy pierwszym wywołaniu
(podobnie jak w PHP funkcje wbudowane), nawiasy - jakoś w pythonie już
ich niema i działa).

Chwalą i bronią pod niebiosa język C - a co w nim odwalają? Robią
interfejs w pliku H a plik O traktują jak pojedynczy obiekt klasy
(nabity masą prywatnych zmiennych i funkcji) z interfejsem w pliku H -
taki singleton. To jest programowanie obiektowe tyle że robione w
jeszcze bardziej upierdliwy i zawoalowany sposób!