Ave!

Wreszcie udało mi się wybrać na AirShow do Radomia... Naładowałem
akumulatory, opróżniłem karty pamięci i uznałem, że z 17-40 i 70-200 do
EOS 40D będę "ustawiony" - krótszy zoom do "portretów" ;) maszyn na
wybiegu statycznych wystawach, tele do "ostrzeliwania" samolotów w locie.

I wszystko działało ładnie, póki nie zaczęli bawić się w formacje
"rozpryskujące się" po niebie... Wychodzi na to, że albo należy
zapomnieć o sfotografowaniu całej sekwencji od nalotu do rozproszenia,
albo nosić da aparaty z dwoma skrajnymi obiektywami, albo mieć jakiegoś
megazooma typu 18-200 (wariant dla majętnych i/lub fanatyków:
pełnoklatkowy EOS i L-ka 28-300 lub jakiś odpowiednik z innego systmu,
jeśli istnieje), bo ten manewr jest zbyt szybki i z obiektu praktycznie
punktowego bardzo szybko przechodzi w obiekt obejmujący pół nieba (o
dalszym ciągu nawet nie wspominam, bo do tego potrzebne by było jakieś
rybie oko z kątem widzenia 180 stopni ;)

Ciekaw jestem, które z tych rozwiązań i dlaczego wybrali inni...
pomijając oczywiście rozwiązania typu "kompakt z obiektywem 20x", bo to
za łatwe ;)

(czysto akademickie rozważania z mojego punktu widzenia - nie mam i
przez dłuższy czas nie będę mieć budżetu na jakieś radykalne zmiany/zakupy)