Na razie pytanie ma wymiar czysto teoretyczny. Co prawda od jakiegoś
czasu myślę nad zbudowaniem prostego systemu automatyki domowej,
zaczynając od włączania/wyłączania światła w kilku pomieszczeniach
(potem mógłbym dodawać kolejne nody, łącząc je CAN-em albo nawet zwykłym
Ethernetem). Zanim jednak zabiorę się choćby za projektowanie płytki,
wolałbym się nieco dokształcić. Stąd kilka pytań.

1) Czy w ogóle opłaca się puszczać szynę z zasilaniem 230V po PCB? Może
lepszym rozwiązaniem będzie po prostu wypuszczenie końcówek
przekaźników/triaków na złącza ze śrubkami i wykonanie właściwych
połączeń z linią i żarówkami już na jakiejś kostce?
2) Jeśli jednak okaże się, że mogę pozwolić sobie na dzielenie zasilania
na PCB, to jakie są tutaj ograniczenia? Bo w końcu trudno uzyskać
ścieżkę o odpowiednio grubym przekroju, gdy jeszcze trzeba pilnować
odpowiedniej odległości.
3) A właśnie - odległość... Jaka zapewnia odpowiednią izolację?
Spotkałem się kiedyś z poglądem, że ścieżka z 230V powinna być oddalona
od innych o co najmniej 8-10 mm. Wystarczy, czy warto dać więcej? Może
warto wo gołe w tym wypadku postawić na płytkę dwustronną, prowadząc z
jednej strony fazę, a z drugiej przewód neutralny?

I tak jeszcze przy okazji:
Które rozwiązanie będzie lepsze do załączania oświetlenia (w tej chwili
10W LED-y, powrotu do tradycyjnych żarówek nie planuję) - przekaźniki
czy triaki sterowane optotriakami?