"sundayman" <s...@p...onet.pl> wrote in message
news:ok3i5g$cbo$1@node1.news.atman.pl...
> Nie. Ale za swoje porażki życiowe obwiniam siebie.
> A nie innych.

Ogólnie się z Tobą zgadzam, ale weź pod uwagę, że miałeś
dużo szczęścia rodząc się ze sprawnie funkcjonującym mózgiem,
z rodzicami którzy zamiast pić wódę i lać Cię pasem jak nie
przyniosłeś nowego piwa tylko nakarmili Cię, odżywili Cię,
posłali Cię do szkół, zadbali abyś miał na zainteresowania,
hobby, abyś się rozwijał.

Okazało się też że miałeś jakiś tam talent w postaci żyłki do
interesu, być może również sobie tą żyłkę "wychodowałeś" bo
miałeś taką a nie inną sytuację materialną w kluczowym okresie.

Masz więc teraz w pewnym sensie uprzywilejowaną pozycję
bo jak coś Ci się nie uda to wiesz, że stało się tak bo albo coś
olałeś, albo zrobiłeś gdzieś błąd, albo czegoś nie dopilnowałeś.

Nie wszyscy mają taki komfort! Popatrz na naszego kolegę
grupowego z PIS. Ewidentne jest, że urodził się biedak z gorzej
funkcjonującym mózgiem od nas, albo doznał jakichś urazów
czy kontuzji i funkcje mózgu się mu osłabiły później, ale fakt
pozostaje faktem że gdyby nie wiem jak ciężko pracował to
wiele nie osiągnie... Widać wyraźnie, że nie ma tej pozycji
uprzywilejowanej co masz Ty. A problemy mentalne to jedno.
Są też inne przeciwności losu które dyktują wiele co się stanie
z Twoją przyszłością i czasem niewiele jesteś w stanie zrobić
samemu bez pomocy z zewnątrz. Trzeba takich ludzi zauważyć
i postarać się im pomóc zamiast mówić "to nie moj kłopot".
Albo "nie obwiniaj innych, wiń siebie" - czasem wina jest
rozproszona i część jej jest w poszkodowanym a inna część
jest właśnie w zachłannym pracodawcy, wyzyskiwaczu: Tobie :-)

Ci zoombie co kroczą na produkcji, robotnicy marzący o piątku
- poznałem w swojej firmie kilku takich ludzi - często bardzo
inteligentnych ale uwikłanych w skompikowane sytuacje -
mają jednak jakaś wadę, jakąś nawet małą, która na dłuższą
metę akumuluje się i prowadzi po latach do złej sytuacji...
I to pół biedy gdy ktoś taką wadę zauważy i nauczy się z nią radzić.
To nie jest tak że ktoś może zmienić swoje życie w jeden dzień,
pstryknie palcami i zmieni się z robotnika w przedsiębiorcę...
O - jutro założę firmę i zatrudnię 2 pracowników :-)))
Taki robotnik często ledwie wiąże koniec z końcem, ledwie
mu starcza do pierwszego - nie ma dużego pola manewru...
Nie ma wielu opcji. Nie ma nawet komfortu aby nie przyjść jutro
do farbyki albo odmówić szefowi propozycji przyjścia do pracy
w niedzielę za 150% stawki godzinowej... A jak mu się auto
zepsuje lub zachoruje i nie przyjdzie do pracy gdy obieca
że przyjdzie to go jeszcze wywalą z roboty i już całkiem utonie.

To nie jest tak, że wszyscy co są niżej od Ciebie to lenie i nieroby.
I krwiorzerczy kapitalizm ma właśnie wady bo nie dostrzega
takich ludzi, nie wystawia ręki, nie daje pomocy, nie popchnie
tam gdzie wystarczy mała motywacja - socjalizm ma swoje zalety
i wiele krajów zaimplementowało go skutecznie bez bolszewizmu
czy komunizmu (a widzę z tym się on dla Ciebie wiąże i zlewa).
Popatrz na przykład Szwecji i całej Skandynawii. Nie mają
komunizmu, nie pozbyli się własności prywatnej a jednocześnie
sprawnie zaimplementowali demokratyczny socjalizm, bez
krwiorzerczego i nieograniczonego kapitalizmu jaki panuje w USA.
I o jakim marzy się dziś w Polsce, wzorując się za USA...

Cieszyłbym się gdybyś dostrzegł w swoich pracownikach na
produkcji ludzi, którzy również marzą o swoich mercedesach
i być może nigdy ich nie osiągną ale być może ciężko pracują
na 2-3 etatach utrzymując liczną rodzinę nie mając tylu opcji
które masz Ty. Walą głową w mur bez widocznego postępu,
który Tobie przychodzi łatwo nie dlatego że jesteś bardziej
od nich pracowity, mniej leniwy tylko że po prostu urodziłeś
się z ciut lepiej funkcjonującym od nich mózgiem i smykałką
do tego czy innego czego im niestety brakuje w kochającej
rodzinie dbającej o Twoje potrzeby i dającej Ci lepszy start....

A więc nie tylko obwiniaj siebie za swoje porażki ale też podziękuj
INNYM ludziom za SWOJE sukcesy! Bo nie jesteś wyłącznym
ojcem swoich sukcesów: Twoi pracownicy równiez pracowali
na Twój sukces, Twoi rodzice, przyjaciele, koledzy, nauczyciele,
lekarze, tramwajarze, mechanicy, piekarze itp,itd. Nie żyjesz na
bezludnej wyspie, czerpiesz z korzyści z życia w społeczeństwie,
nawet jeśli nie są to korzyści wyraźnie finansowe w postaci jakichś
socjalistycznych kartek na żywność czy zapomogi dla biednych.