> Dorzuciłem do tego albumu z fotkami 3d. Zdjęcie samej szyny, bez aparatów. Zgina
sie w środku, żeby móc celować w obiekt. Te kawałki drutu w poprzek były konieczne,
bo aparat nie jest aż tak płaski od spodu jak szyna i się krzywił, a tak to śruba go
dociska do drutów i całośc ustawia sie dość przewidywalnie. Czarny kawałek taśmy
izolacyjnej dodatkowo ustawia jeden z aparatów na wspólną oś. Przy blikim obiekcie
drobna róznica poziomu nie robi różnicy, ale na krajobrazie trzeba dbać o wspólny
poziom. Generalnie ja po poskładaniu całości robie kalibrację na jakims obiekcie w
nieskończoności tak, aby oba aparaty pokazywały to samo. Przy kalibracji szyna jest
maksymalni prosta (zgina się tylko w jedną stronę).Potem można belkę zgiąć
nakierowując na obiekt znajdujący się bliżej. Jeśłi jest za jasno, żeby widziec coś
na wyświetlaczach, to polegam na kalibracji szyny - daleko obiekt, to prostuję, jak
bliżej to zginam, kwestia doświadczenia :)
> Niestety skręt wokoło osi jest niekontrolowalny, matryce nie są wklejone w 100%
idealnie, więc nawet idealne ustawienie obudów aparatów nic nie gwarantuje. Wynikowe
klipy potrafią być skręcone +-2stopnie pomimo sztywnej szyny i takiego samego
ustawienia. Wystarczy mocniej dokręcić śrubę mocującą i się skręca. Wyzwalanie
całości jest robione manualnie. Do filmów robie zwykle klapsa palcami, co pozwala
znaleźć wspólny czas klipów. Do zdjęc ustawiam ostrość na obu i równocześnie dociskam
spusty.

Dzięki! Pomysł z drutami jest ciekawy, czyli generalnie żeby dociskać
nie przy śrubie statywowej, tylko po bokach. Zdecydowanie stabilniej
powinno być.