W dniu 2013-03-08 14:17, h.w.d.p. pisze:
> (...) kilku
> skurwysynow przelecialo prawym pasem nawet nie zwalniajac a jeden z
> lewego pasa niecierpliwiac sie zmienil na prawy i przelecial. przeciez
> nie po to kupowal tedeika zeby stac jak cipa za innymi cipami.
> (...)

Zastanawiam się, skąd tutaj ten pośpiech. Potrzeba ta
(czyli wewnętrzny nakaz śpieszenia się) ma zwykle
jedną z dwóch przyczyn, mianowicie chęć rywalizacji albo
zarobku. O ile powód pierwszy rozumiem i poniekąd
akceptuję (tyle że u młodzików raczej), o tyle powód
drugi przygnębia mnie bardzo. Śpieszą się zwykle niewolnicy,
żeby się ustrzec gniewu pana swego, żeby im nie zabrał
masełka do chlebka. Ilość spieszących się kierowców dowodzi,
że moi współziomkowie to w dużej części niewolnicy.
Na to nie ma rady - system niewolniczy trwał znacznie dłużej
niż tak zwana demokracja. A jego przejawy nam współczesne
sugerują jednoznacznie, że niewolnictwo nigdy do końca
nie zanikło... Przecież nawet w Grecji starożytnej, wzorze
europejskiej demokracji, na jednego wolnego przypadało
kilku niewolników, co na niego pracowali. W oczach niewolnika
widać strach. I w jego zachowaniu też widać strach.
Przed czym ucieka niewolnik? Dokąd się ciągle spieszy?
Oto jest pytanie.

Co się tyczy rywalizacji, ta też ma różne przejawy.
Najbardziej zrozumiałe są te, które wynikają
z potrzeby pochwalenia się szybkim i drogim samochodem.
To ustawia właścicieli w odpowiedniej kolejności
co do prestiżu w danej społeczności, wsi lub mieście.
To nie musi pociągać za sobą jazdy ryzykownej.
Są też inne, np. żeby wykazać się umiejętnością
jazdy i doznać napływu adrenaliny spowodowanego
ryzykiem. To jest już bardziej naganne, bo niebezpieczne.

Jak na to reagować? Może o tym podyskutujmy?

Jan