W dniu 2016-02-13 o 14:16, Mario pisze:
> W dniu 2016-02-13 o 13:33, AlexY pisze:

>>>
>>> Ale to może człowiek starszej daty z takich co jeszcze woleli
>>> wpierw naprawiać niż wyrzucać niefrasobliwie...
>>
>> Może nie aż tak starszej daty ale jestem z pokolenia uczonego robić
>> a nie kupować. Argument ceny jest dla mnie żałosny, nikt mi nie
>> płaci za spędzenie mojego prywatnego czasu przed telewizorem.
>
> Zamiast siedzieć przy telewizorze powinieneś próbować naprawiać
> zepsute pendrajwy. Jest to bardzo relaksujące i w dodatku
> pouczające.
>
>

No wiesz, Mario, jak coś odmówi pracy, to jednak chwilę się
zastanawiasz: dlaczego. I próbujesz "ujeździć", raz, czasem na dwa
sposoby, a niektórzy jeszcze więcej razy. No i zawsze jest ta "cienka
kreska" którą sobie zakładasz, pt. "ile pracy włożyć warto w kolejne
próby". Ale weź pod uwagę, że w miarę przybywania ich kolejnych - nabrać
(się) można przekonania, iż do ceny tego zbuntowanego dołożyłeś sporo
(wszak już "zainwestowanej"!) pracy, czyli dodanie kolejnego kwadransa
prób - może ową "inwestycję" zwrócić.
Czy są tacy, co wyrzucają bez ani jednej próby? Myślę, że wątpię, no
chyba że pen jest bez żadnych nieodtwarzalnych danych, a delikwent
zarabia te 40 zeta w 10... minut. Bo jednak czasem wystarczy
irracjonalne przekonanie, że się "da", i że jesteś o krok od wpadnięcia
na to "jak". Inne, też nieco przesądne mniemanie to, że gdy zbyt
pochopnie wywalisz, i kupisz nowego, to i on za chwilę zacznie kaprysić.
Jeszcze inne to typu: "co, JA nie potrafię? Nie będzie mi cholerny
pędrak tu stawał okoniem!"

O takiej czy innej ekwiwalentności mam zresztą ciekawą dykteryjkę:

Rzecz działa się w czasach polskiej hiperinflacji. Znajomy zauważył na
ziemi dwuzłotówkę, i podniósłszy pokazał ją z tryumfem. Na co drugi z
naszej paczki skomentował:
Wiesz co Marku, że też Tobie w ogóle się chciało schylać? Zarabiasz 8
tysięcy na godzinę, to aby opłacało się zbierać takie drobniaki,
musiałbyś to robić... buldożerem, z dość grubej warstwy!


Powiedzenie w mojej rodzinie, autorstwa pradziadka:

Dobre rady nic nie kosztują

i przeważnie warte są
swojej... ceny!