Piotrne <p...@p...onet.pl> writes:

> Nie dawało się. Tamten Steadyshot polegał na tym, że pole czujnika
> obrazu było nieco większe niż potrzebne do pełnej klatki video (720*576).
> Kamera miała akcelerometr mierzący drgania i zależnie od wyniku
> pobierała obraz z różnych fragmentów czujnika obrazu - tak, aby
> skompensować drgania.
>
> Nie dałoby się tego zrobić na gotowym nagraniu, bo (1) brak informacji
> o drganiach kamery podczas nagrania - można tylko próbować je szacować
> na podstawie treści obrazu; (2) obraz DV miał tylko 720*576 pikseli
> i nie byłoby jak go kadrować.

Właśnie dlatego napisałem "praktycznie". Oczywiście, na podstawie
analizy obrazu, ale wbrew pozorom ta metoda daje zupełnie dobre wyniki.
W szczególności przy dużych ruchach kamerą, których steadyshot nie był
w stanie skorygować.

BTW PAL ma rozdzielczość (opierając się na standardowych 13,5 MHz)
ok. 703x575, typowo używa się 704x576, więc przynajmniej w poziomie jest
trochę miejsca (aczkolwiek moja pierwsza kamera generowała czarne
kilkupikselowe ramki, więc zapas był o połowe mniejszy). Jeśli ktoś
robił konwersję 4:3 -> 16:9 albo np. do NTSC, to sama redukcja drgań
była drobiazgiem.
Poza tym alternatywą było po prostu wywalenie np. całego fragmentu, więc
nad czym było się zastanawiać.

Wiesz jaki to dokładnie był akcelerometr? Rozbierałem taką kamerę kilka
razy i nawet mam zdjęcia PCB, ale niestety to już dość dawno temu było
i brakuje tam rozdzielczości.
Wiesz na którym PCB siedział ten akcelerometr? To był pojedynczy scalak
(hybryda) czy coś innego?
--
Krzysztof Halasa