On Fri, 18 Oct 2024 08:20:17 GMT, Marcin Debowski wrote:
> On 2024-10-18, J.F <j...@p...onet.pl> wrote:
>> On Fri, 18 Oct 2024 04:40:26 GMT, Marcin Debowski wrote:
>>> On 2024-10-16, Jarosław Sokołowski <j...@l...waw.pl> wrote:
>>>> Dawno temu, 2 lutego 2011 roku, zamieściłem na tej grupie wiadomość
>>>><s...@f...lasek.waw.pl>, której fragment cytuję
>>>> poniżej:
>>>>
>>>> No dobrze, to teraz ja. Wyobraźmy sobie taki wielki wielgachny magnes
>>>> stały. Zamocowany nieruchomo spory kawałek nad powierzchnią ziemi.
>>>>
>>>> Kładziemy pod nim przedmiot wykonany, dajmy na to, z gadolinu.
>>>> Pierwiastek ten wybrałem nie dlatego, że się śmiesznie nazywa, tylko
>>>> z powodu wyjątkowo niskiej temperatury Curie. Tym, którzy w tej chwili
>>>> odczują potrzebę zajrzenia do Wikipedii, wyjaśnie od razu, że temperatura
>>>> Curie to taka, powyżej której ferromagnetyki tracą swoje własności
>>>> i przestają być przyciągane przez magnesy.
>>>>
>>>> Nasz gadolin poszybuje w górę ruchem przyspieszonym, aż w końcu wyrżnie
>>>> w magnes. Gdyby ktoś niepokoił się, że od tego wyrżnięcia stanie się
>>>> coś złego magnesowi, możemy przed nim zamontować odpowiedni zderzak.
>>>> A jak wyrżnie, to jego energia kinetyczna zamieni się w ciepło (sporo
>>>> jej będzie, bo magnes wiegachny, więc i prędkość nielicha). Jak gadolin
>>>> osiągnie skutkiem wyrżnięcia temperaturę Curie, to się odklei i spadnie.
>>>> Na dole wykona użyteczną pracę przy łupaniu orzechów, odda też jakże cenne
>>>> i pożądane ciepło. Gdy ostygnie, poleci znów do góry. I tak w bez końca,
>>>> jak kamień Syzyfa.
>>>>
>>>> Teraz proszę mi powiedzieć, o co tu chodzi. Tyko bez takich, że "e tam,
>>>> perpetum mobile nie istnieje, pani w szkole tak mówiła" (wiem, że nie
>>>> istnieje). Albo że takie wielgachne magnesy nie istnieją -- może nie
>>>> istnieją, ale co przeszkadza, by istniały?
>>>>
>>>> Zagadkę wymyśliłem jeszcze na studiach, czyli bardzo dawno temu. Od tego
>>>> czasu straszę nią napotkanych fizyków. Niektórzy (nawet całkiem dobrzy)
>>>> po wysłuchaniu przypominają sobie nagle, że mieli właśnie Coś Ważnego do
>>>> zrobienia.
>>>
>>> Warunki są adiabatyczne czy jest wymiana ciepła z otoczeniem? Ja się na
>>> tym nie znam, bo to fizyka, ale obstawiam, że w temperaturze Curie
>>> zachodzi przemiana, która ma jakąś entalpię, więc coś gdzies oddaje lub
>>> pobiera ciepło z otocznia. Przykładowo (prosze nie bić, bo nie wiem czy
>>> tak tam jest), jak ten gadolin sobie spadnie, to pobierze z otoczenia
>>> cipło, na uporządkowabnie swoich ferromagnetycznych gadolnowych domen.
>>
>> Jakoś tak by się należało spodziewać, ale:
>> 1) gadolin jest na dole
>> 2) Gd leci do góry, uderza, rozgrzewa się
>
> Moze być, że się za bardzo nie rozgrzewa, bo ciepło idzie na przemianę.

inne źródła donoszą, że w wyniku zwiększania pola magn powinien się
rozgrzać.
Temperatura ponoć spada przy zmniejszaniu pola.

>> 3) Gd opada, troche ciepla pewnie odda u góry, ale tego raczej nie
>> chcemy, bo ma przekroczyc temp Curie.
>
> Wystarczy, że przemiana zajdzie i temp. będzie trochę powyżej, na tyle,
> że w drodze na dół zdązy się ochłodzić.

i odzyska właściwości magnetyczne, co by prowadziło do lewitacji.
Takiej smiesznej, bo stabilizowanej termicznie.

IMO - to nie ma miejsca. Ale moze się mylę :-)

Kto ma kawałek gadolinu, lub lepiej specjalnego stopu?

Ale jakby to tak działało, to ktoś by to opisał :-)

>> 4) Gd uderza na dole, jeszcze bardziej się rozgrzewa.
>> 5) Gd oddaje ciepło.
>
> Może się też rozgrzewać jeśli to uporządkowanie powodujące magnetyczność
> jest korzystniejsze energetycznie (egzo).

Ale tu by były dwa rozgrzewania. Tak silnik cieplny działać nie może
:-)

>> Stale oddaje.
> Jak widać niekoniecznie.

J.