>
> Niska orbita czy przestrzeń międzyplanetarna? Na jak długo? "Zyciowo ważne",
> czy może się czasem mylić?
> FLASH nie jest zbyt dobrym rozwiązaniem, OTP jeszcze gorszym, chyba, że
> włożysz trochę pomyślunku.

Tak właśnie zastanawiałem się również nad stroną programową.

Czy nie dobrym rozwiązaniem by było zrobienie procka
na "superodpornym" FPGA. Rejestry i "trochę" roboczego
RAMu na zmienne siedziałoby też w FPGA. Do niego podpiąć
pamięć FLASH z programem.

"Procek" w FPGA pobierałby kod programu z FLASHa i działał
jak interpreter choćby nawet BASICa. Każdy token byłby zapisany
wielobajtowo (co najmniej 2 bajty), np. pierwszy bajt - kod tokena
, drugi bajt jego XOR 255. Albo też więcej bajtów z sumą CRC.
Mamy więc kontrolę czy program we FLASH nie uległ samomodyfikacji.
Drugi plus to stała długość każdej instrukcji.
Program w pamięci FLASH byłby zapisany np. trzykrotnie.
Niech ma długość 1KB. Mamy więc program od 0 do 1023. Potem
to samo od 1024 do 2047 i znów to samo od 2048 do 3072.
FPGA leci normalnie z programem od 0 do 1023, jeśli nie zgodzi
mu się CRC na instrukcji to wtedy dodaje offset + 1024
i próbuje pobrać instrukcję z jej kopii. Jeśli znów błąd
to znów z kolejnej.

Albo jeszcze lepiej. Podłączone do FPGA kilka zewnętrznych
pamięci FLASH. Powiedzmy 3. Przy pobieraniu kolejnej
instrukcji FPGA zmienia nr FLASH z którego pobiera instrukcję
(dzięki temu w kółko przemieli i zweryfikuje każdego FLASHa)
Jeśli stwierdzi błąd, wówczas przeprogramowuje błędny sektor
w uszkodzonym FLASH korzystając z danych zawartych w dwóch
pozostałych FLASHach.

Mamy samonaprawiający się układ do tego jeszcze z możliwością
zdalnego przeprogramowania.


Chyba w wolnej chwili spróbuję taką zabawkę sobie zrobić :)
Kiedyś pisałem kompilatory i interpretery więc nie będzie
z tym większego problemu.

Pozdrawiam,
SM