de Fresz pisze:
>> Pokazanie różnicy polega na... pokazaniu różnicy, a nie jej braku :)
> No owszem, ale jak już pisałem - przy jakiej metodologii?

Równoległego wykonywania czynności o różnej precyzji przekazywania sobie
argumentów.

> Mam wrażenie, że trochę sobie przeczysz - masz mało danych wejściowych,
> więc i tak je musisz zinterpolować. Czy zrobisz to (przykładowo) razy 4,
> czy razy 8, to i tak jest to sztuczna naliczana precyzja. Być może w
> sytuacjach jakie opisujesz, faktycznie tak jest, ja szczęśliwie
> sporadycznie muszę dłubać w takim kiepskim materiale, ale kobieca
> intuicja poparta jakimś tam jednak doświadczeniem podpowiada mi, że to
> może być kwestia metod, jakimi dłubiesz w fotach.

Najlepiej wyobrazić sobie coś takiego - mamy do policzenia długi ciąg
działań - z tych prostych - mnożenie, dzielenie, jakiś pierwiastek. No i
starujemy równo z kalkulatorem ośmiopozycyjnym i dwunastopozycyjnym. W
zależności od argumentu początkowego i stopnia skomplikowania owych
działań wynik może różnić się odrobinę (albo nawet wcale) lub bardzo.

>> Widać to na zdjęciach pozornie monochromatycznych (zdjęciach
>> kolorowych z lat siedemdziesiątych na polskich papierach). No i gratis
>> dostajemy możliwość bezkarnej wielokrotnej korekty ''wstecznej'' czyli
>> możliwość przesuwania równowagi kolorystycznej w obie strony.
>
> A nie lepiej pracować na warstwach? ;-)

Dużo wolniej.
Sposób pracy - szeregowej (to co zwykle robię) i równoległej (warstwy)
przypomina mi trochę ideę wykonywania poleceń w asemblerze w
komputerkach przemysłowych. Wyszło, że szeregówka jest mi bliższa sercu
i efektywniejsza.

--
pozdrawia Adam
różne takie tam: www.smialek.prv.pl
/z wyjątkiem wiązania krawata potrafię wszystko/