> Coś czuję, że sama idea "zabija" dotychczasowe "osiągnięcia" jeśli
> chodzi o portret.
>
> Nie zabija bo portret jest pozą wobec świata i my to wiemy i akceptujemy.

A czy Ty wiesz i akceptujesz? Bo ja jeśli wiem, że coś jest pozą od razu
uważam to za niepełne. Ludzie przed aparatem czują się zagrożeni i owszem mogę
zaakceptować ten stan w sensie kulturowym. Nie da sie tego nawet uniknąć.
Jednak w samym portrecie, patrząc na zdjęcie, szukam czegoś więcej.


> Spojrzenie oko w oko to przekaz duszy kierowany do drugiego bytu. Nie jest
> on przeznaczony dla innych. Oglądanie tego przekazu przez przypadkowego
> odbiorcę będzie wywoływało zaburzenia.

Daj spokój, co tam inni ludzie. Zastanawia mnie czy chociażby sam twórca byłby
w stanie złapać kaweł tej duszy. Bezpośrednio, bez pozy wynikłej z aparatu.
Czy usuwając aparat będzie to mozliwe?

marek

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl