Dnia Wed, 22 Jul 2009 01:44:08 +0200, adam napisał(a):

> Użytkownik "Andrzej Libiszewski" napisał
>>> Może on nie czerpał przyjemności z zabijania ale ewidentnie czerpał ją z
>>> bardzo precyzyjnego i przemyślanego dobijania.
>>
>> Z polowania, nie z zabijania. Taką samą przyjemność czerpie z polowania na
>> kłębek wełny albo sztuczną myszkę. Wszystko jedno, byle się ruszało.
>
> Może i tak jest - jednak obserwowanie tej akcji dało mi sporo do myślenia.
> Nie siedzimy w kocich łbach i trochę trudno zrozumieć co w nich kipi.

W tym co tam siedzi (no, nie tylko w kocich łbach) od dawna usiłują się
zorientować etolodzy. Sam jakby niespecjalnie się znam na tym, ale akurat w
tym co pisałem wcześniej literatura (popularna, bo na inną nie mam siły)
była zgodna.

> Na
> tyle na ile znałem tą kotkę, sytuacja ta zaskoczyła mnie kompletnie.
> Zresztą ja zawsze mialem farta do dziwnych zwierzat, opisom tego co
> wyprawial mój owczarek niemiecki nie byloby końca ; )
> Jedna rzecz - nie lubił ludzi, ale jednej osoby z najbliższego otoczenia,
> którą znał od szczeniaka (fakt iż byla to moja teściowa chyba jest pomijalny
> ; ) po prostu nienawidził. Zachowywał się okazując wyraźną niechęć, czasem
> ostentacyjną obojętność, aż pewnego dnia postanowił ją ugryźć - i powiem
> jedno, nigdy nie widzialem go bardziej zadowolonego z siebie ; )
> Myślę, że nie doceniamy zwierząt odbierając im ex definitione znane nam
> uczucia i popędy ; )

Ja nie mówię, że nie, ale w pędzie do antropomorfizacji po prostu za często
przesadzamy :)

--
Andrzej Libiszewski; JID: andrea/at/jabster.pl, GG: 5289118
"Krocz naprzód, mężny światłości synu
A te sedesy w kolorze jaśminu
Skąpanego w bladej poświacie miesiąca
Znajdziesz tam, kędy wiedzie strzała gorejąca!"